ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Tu czasem powspominam sobie coś.
Było w życiu źle i tak sobie, a czasem nawet nieźle. Jakieś 15 lat temu pisałem sobie anonimowo na pewnej grupie dyskusyjnej. Pewnie pisałem bez sensu, chociaż grupa mi się podobała, jako że była nieco poetycko zakręcona. Ale pewnie pisałem nieco powierzchownie, na pokaz, tylko naśladując style, a nie wchodząc w niego głębiej. Dostawałem od tamtych grupowiczów plonka za plonkiem. Potem zmieniłem nicka i pisywałem trochę inaczej, a w ogóle rzadziej.
Z tamtych czasów pozostały mi pewne literackie twory. Jeden z nich chyba może zasługiwać na miano erotyka. To chyba mój jedyny, jak do tej pory erotyk (o ile to w ogóle jest erotyk...). Wyciągnąłem go z zasobów i sobie tutaj wpiszę. Może komuś się spodoba.

Chciałem
Chciałem popływać
w słodkiej śmietanie Twoich marzeń
w półmroku, z lekką domieszką
nieporadnych cieni.
One nie umiały się wysłowić
Więc tylko szukały
muśnięcia Twoich dłoni,
widoku rozchylonych warg.
A że nie potrafiły się nasycić,
więc szukały wciąż i uparcie.

Chciałaś powiedzieć NIE!
Ale wyszło "chodź do mnie"
Chciałaś, żeby to było CAŁKIEM INACZEJ
A jest, jak jest.

I teraz już nie wiesz
czy wolisz pieścić te wspomnienia,
czy odrzucić je.
Choć tak naprawdę
nie potrafisz ani jednego,
ani drugiego...

Michał Dyszyński jakieś 15 lat temu

Michał Dyszyński

Pan Krowa pochwalił mi mój post z erotykiem. Dziękuję. Podobnie jak za pochwałę dziekuję JanelleL.
Ale nie po to piszę, aby wymieniać uprzejmości, aby dyskutować jakoś o pochwałach, tylko dlatego, że Krowa w uzasadnieniu pochwały napisał:
"wspominki jak wypominki. A jeśli tego "15 lat temu" nie było? To co ci zostaje na dziś? "

Dobre pytanie: co było, czego nie było?
Prawdą jest, że np. sądzenie o mnie samym po tym co piszę, albo jak piszę chyba często jest mylne. Nie wiadomo "co było", albo jeszcze kiedy było. Wiersz powstał 15 lat temu, ale do czego się odnosi, nie powiem. Może coś z niego było, albo być mogło, albo być chciało, albo dotyczy kogoś innego... Wiersz, to wiersz - licencja poetica. Podmiot liryczny lubi konfabulować, lubi chcieć i niechcieć jednocześnie.
Słusznie kombinuje Krowa, że nieraz napiszę coś, o czym myślałem, a co się nie stało. I nawet też często cieszę się, że się nie stało, choć rozważam, "co by było gdyby".
Ale żeby nie być gołosłownym umieszczę tu jeszcze jedno moje stare wierszydło. Tym razem przyznam się uczciwie skąd się wzięło - jego kanwą jest sen, który miałem pewnej nocy. To nie było więc żadne zdarzenie z życia. Sen był mocny sugestywny, w jakiś sposób o zacięciu mistycznym i polegał na tym, że w nim spotkałem... chyba samego Szatana (albo kogoś z jego świty). Ten Szatan był przytłaczający swoją mocą, dominujący nade mną. Bałem się go w tym śnie. Chciał ode mnie tylko jednego żądał: pokłoń mi się. Tylko na tym mu zależało. Cóż pokłon? Tak sobie myślałem - jakież on ma znaczenie? Kłaniać się mogę, jeśli ktoś sobie życzy. Przecież kłanianie się to nie jakiś czyn agresywny, nie jakaś zbrodnia. Kłaniać się mogę mądrym i głupim, wielkim i małym. Właściwie to kłaniać się można każdemu, na dowolne życzenie. Dalej...
Dalej niech przemówi to, co wtedy napisałem:

Pokłoniłem się Złu

Pokłoniłem się Złu
czapką nie proletariacką, do ziemi
a może beretem?...

Pokłoniłem się swoim
Strachem.

Zamiotłem ochoczo czapeczką,
uśmiechnąłem się służalczo,
przepuściłem Zło drzwiach
uprzejmie
a potem strzepnąłem mu troskliwie pyłek z ubrania.

Ono weszło śmiało do mojego pokoju,
rozparło się na krześle,
a ja zacząłem nadskakiwać:
może papieroska, ciasteczko?
a może kawki?
albo coś mocniejszego?...

Prawiłem mu komplementy;
A jakże!
- moje pełne entuzjazmu słowa płynęły
radosnym strumieniem:
że Ono jest wielkie i wspaniałe
i że je poważam.
Nawet bardzo.

A Ono patrzyło pogardliwie,
syciło się moim poniżeniem
i małością
i zdawało się mówić:
widzisz? – jesteś niczym,
byłeś niczym,
i będziesz niczym...

Michał Dyszyński poniedziałek, 4 marca 2002

Dyskurs

Ważnym jest jak tu i teraz pomyślisz o 3 ostatnich wersach. Jeśli je tylko przeczytasz bez angażu umysłu a tym samym mózgu/transformatora to znaczy, że w ciągu ostatnich 13 lat przebyłeś znaczny etap rozwoju duchowego.

https://youtu.be/K2zfBy5eTfU - tu z liryką

A tutaj autor w trakcie prezentacji TED Talk:
https://youtu.be/gU0Xe3Zuk6U

Michał Dyszyński

Dyskurs

Nie pisałam o nieangażowaniu zmysłów. Tego nie jesteśmy w stanie uczynić, chyba, że jesteśmy niepełnosprawni. Chodziło mi o zapoznanie się z tekstem bez balastu ramy referencji życiowych (podświadomości). Jesteś w stanie to uczynić coraz skuteczniej im zmniejszasz efekt cienia w swoim życiu. Kiedy integrujesz swoje przeżycia, sa integralną częścią Ciebie i Twj umysł konceptualistyczny nie przyjmuje pozycjonalności i nie angażujesz energii mózgu na emocjonalność wyniszczającą. W takim stanie mózg pracuje na „najwyższychW neuronauce używa się terminologii Super Mózg czyli spójność 4 funkcji mózgu.

Poezję otrzymuję w takich właśnie stanach, które neuronaukowcy określają jako gestalt. Potrzebuję zapisać naturę lingwistyczną, bo inaczej uleci.

Dyskurs

Oto jeden z nich

Brama do Nieba

Bóg jest wszechmocny i wszechobecny
Nie musimy się niepokoić
Wystarczy odesłać prozie życia pocztówkę z miłością
By do Boga wszechobecności się dostroić
Bóg i człowiek jak też i wszystko
Zjawiskiem cudownym jest i niepodzielnym
Dlatego brama do Nieba
Pojęciem jest subtelnym

Nie wiem czym pachnie Twe Niebo, kiedy je w sobie tworzysz
Czy czynisz to w ciągu dnia, czy kiedy sie do snu położysz
Wiem tylko jedno napewno, że kwiaty tam nie więdną
Jeśli niebo me poznać pragniesz - wiedz, że pachnie lawendą

(ABW, 8/21/12)

"Czym jest życie?
Jest błyskiem świetlnej muszki w mroku nocy
Oddechem bawołu zimą
Cieniem trawki, który ginie w słońcu
Życie które znamy mija zbyt szybko
Umierając wracamy do światła
Źródła gdzie jest nasz początek
Wtedy rzeczywistość ma tylko jedno źródło
Jesteśmy tym źródłem
Bóg jest naszym najwyższym instynktem samopoznania.
(Chief Crawford 1890)

Pozdrawiam

Michał Dyszyński

Dyskurs

Michał Dyszyński

lucek

Dyskurs

Na „rozpracowanie” labiryntu iluzji braknie Ci życia. Pozdrawiam

Dyskurs