ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Wiele dyskusji jakie ostatnio się toczą na naszym forum odczuwam jako wadliwe z pewnego bardzo konkretnego powodu. Gdy poruszana jest kwestia uzasadnienia dla stanowiska, które dyskutant głosi nagminne jest redukowanie problemu do binarnego rozdziału uzasadnione - nie uzasadnione. Tak jakby jakość/siła uzasadnienia była zupełnie nieistotna.
Można by tu oczywiście powiedzieć, że powinienem się cieszyć, iż co niektórzy w ogóle rozważają kwestię uzasadnień dla tez, bo są też i tacy, którzy zadowalają się tym, że coś zadeklarowali, a więc otoczenie to powinny od razu, bez gadania przyjmować. A jednak ja chcę tu wybrzydzać, a nawet pójdę dalej i zamierzam głosić tezę, iż jakość uzasadnienia się liczy.
W szczególności ta jakość może praktycznie być zerowa, równa arbitralnemu przyjęciu. Oto ktoś na pytanie "jak uzasadniasz swoją tezę?" odpowiada "taką mam intuicję i to jest moje uzasadnienie". Formalnie stwierdzenie nazwane "uzasadnieniem" jest. Ale pewnie prawie każdy jako tako rozsądny oceniający powie, że takich uzasadnień może sobie każdy tworzyć do woli. Oczywiście uzasadnienia będą miały pełną gamę swojej siły - od minimalnej, poprzez średnią, do naprawdę mocnych uzasadnień. Tyle, że samo określenie tej siły jest osobnym problemem, dla którego rozstrzygnięcia też wymagałyby...
uzasadnień.

W każdym razie widać, iż dyskusje w stylu "czy masz uzasadnienie" nie za bardzo mają sens, jeśli się będzie abstrahować od siły owego uzasadnienia.
Dlaczego o tym piszę?
Bo już jakoś zebrało się dużo dyskusji, według mnie dość jałowych, w których jakaś strona domaga się uzasadnienia "tak w ogóle". Choć z drugiej strony bywa jeszcze gorzej, bo co niektórzy w ogóle sam fakt podawania uzasadnień negowali. Dla tych choćby uznanie tego aspektu byłoby jakimś postępem. Ale to i tak przecież byłby dopiero pierwszy krok, bo każde podane uzasadnienie będzie właśnie podlegało ocenie jego siły.