ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Najważniejszą i NAJCENNIEJSZĄ z trudnych prawd, jest chyba prawda o naszej słabości, niedoskonałości, a dalej stąd o niedoskonałości, często wręcz błędności różnych wcześniejszych życiowych wyborów (w tym jest i nasza grzeszność).

Małe dzieci się zwykle chwali. Bo to są małe dzieci, czyli istotki o kruchych emocjach. Dopóki jest się dzieckiem, ma się nad sobą parasol ochronny stwarzany przez opiekunów, którzy starają się, aby dziecko się nie załamało, aby powstała w nim ta minimalna pewność siebie, która dalej stanie się kanwą sprawczości, rozwoju. Dziecko jest na specjalnych prawach.
Niektórzy chcą ten okres dziecięcej ochrony przed prawdą rozszerzyć sobie na całe życie. Próbują tak wymanewrować odczyty rzeczywistości, aby się pojawiały w nich tylko takie treści, które potwierdzają danej osobie jej przekonania i emocje. To ostatecznie blokuje takim osobom ich rozwój wewnętrzny, powodując iż nie poznają oni świata, jakim on jest, lecz takim, jaki dozwalają tym ludziom widzieć schematy myślenia i odczuwania, utworzone na wcześniejszych etapach rozwoju. Efektem jest oczywiście zakłamanie, a dalej coraz większa frustracja takiej osoby, bo w jej życiu pojawia się coraz większy rozdźwięk pomiędzy tym, co ona myśl, a tym co obiektywnie ze świata do niej dociera. W końcu taka osoba pogrąży się w cierpieniu i poczuciu bezradności, niezrozumieniu rzeczywistości. Ale jak ktoś nie chce poznawać tej rzeczywistości prawdziwej, tylko zamiast tego próbuje uparcie i na siłę potwierdzać tę rzeczywistość przez siebie wymyśloną, to efekt nie może być inny.