 |
ŚFiNiA
ŚFiNiA - Światopoglądowe, Filozoficzne, Naukowe i Artystyczne forum - bez cenzury, regulamin promuje racjonalną i rzeczową dyskusję i ułatwia ucinanie demagogii. Forum założone przez Wuja Zbója.
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
Michał Dyszyński
Bloger na Kretowisku
Dołączył: 04 Gru 2005
Posty: 34090
Przeczytał: 75 tematów
Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna
|
 Wysłany: Sob 10:02, 04 Maj 2024 Temat postu: Problem inflacji oczekiwań, a zdolność do satysfakcji |
|
|
Jestem człowiekiem, który młodość przeżył w czasach PRL-u. Dodatkowo w mojej rodzinie raczej było biednie pod względem materialnym. Nie była to na szczęście jakaś wielka bieda, ale po prostu trudne wiązanie przysłowiowego końca z końcem, konieczność obywania się najtańszymi produktami, raczej brak rozrywek, które wymagałyby większych finansowych nakładów. Ale nie było całkiem źle, bo stać mnie było na książki, głodu nie doznawałem, obdarty nie chodziłem.
Gdy nastąpiło zrzucenie jarzma komunizmu w 1989 roku, zmiany z mojej perspektywy były wciąż głównie na lepsze. Co prawda też był okres mocnego zaciskania pasa, ale to już był inny poziom - oszczędzało się na jakości produktów, wyjazdy wakacyjne były mocno "budżetowe", choć jednak były. Zawsze daleko było do życia dostatniego w pełni.
Ten niedostatek powodował, że DOCENIAM, co mam, jeśli już coś mam. Żyjąc w PRL-owskiej rzeczywistości, w której w sklepach straszyły puste półki, zaś jeśli jakieś towary były, to w mocno ograniczonej ofercie, wchodząc aktualnie do marketu nawet standardowo zaopatrzonego, czuję wciąż rodzaj radości, może nawet wdzięczności, że mogę sobie przebierać w produktach.
Z drugiej strony widzę jakąś tam frakcję ludzi o mentalności wiecznych zrzęd. Wszystko im nie w smak, zawsze coś jest niewystarczające, nieustannie domagają się więcej, niż akurat mają. Jak im się poprawi to, co dostali, to szybko się przyzwyczajają do nowego standardu i stawiania nowe, wyższe wymagania - w myśl starej zasady "daj kurze grzędę - ona: wyżej siędę". U pewnej części ludzi dochodzi do inflacji doznań i satysfakcji, a ciągłego podwyższania oczekiwań, co świat im powinien dać. To jest postawa wiecznie rozkapryszonej księżniczki, która się wciąż domaga, domaga, domaga. I jak się człowiek zastanowi, to przy odpowiednio silnie zaznaczonej takiej cesze, powstanie osobowość wiecznie nieusatysfakcjonowana, wiecznie skwaszona.
|
|
| Powrót do góry |
|
 |
|
|
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
Michał Dyszyński
Bloger na Kretowisku
Dołączył: 04 Gru 2005
Posty: 34090
Przeczytał: 75 tematów
Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna
|
| Wysłany: Sob 12:28, 04 Maj 2024 Temat postu: Re: Problem inflacji oczekiwań, a zdolność do satysfakcji |
|
|
Powstają tu pytania: jak się cieszyć z tego co się ma?
Jak nie dewaluować swoich pozytywnych odczuć?
Ale też: jak nie skapcanieć w skrajnym minimalizmie, który może też stłumić inicjatywność, rozwój?!...
W życiu wszystko jest jakoś ulokowane pomiędzy przeciwnościami. Jasną stroną cieszenia się wszystkim jest to, że człowiek jest szczęśliwszy. Ale nadmiar akceptacji szkodzi rozwojowi, tłumi impulsy do zmian na lepsze. Optymalnie byłoby z jednej strony wciąż cieszyć się tym, co się osiągnęło, ale też mieć gdzieś w zanadrzu jakąś taką nutkę dźgającego niedosytu, pragnienie wzrostu ku większej doskonałości.
|
|
| Powrót do góry |
|
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
Michał Dyszyński
Bloger na Kretowisku
Dołączył: 04 Gru 2005
Posty: 34090
Przeczytał: 75 tematów
Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna
|
| Wysłany: Wto 9:24, 24 Wrz 2024 Temat postu: Re: Problem inflacji oczekiwań, a zdolność do satysfakcji |
|
|
Z innego wątku:
| Michał Dyszyński napisał: | | Banjankri napisał: | Mi się nie chce znowu tego pisać, a GPT już zna mój model, więc poprosiłem o spisanie tego w jednolitym tekscie.
| Cytat: | Jednolity Opis Modelu Satysfakcji i Dyssatysfakcji
Wprowadzenie do Modelu
Ludzki umysł jest złożonym systemem, w którym pragnienia, rzeczywistość oraz mechanizmy adaptacyjne współdziałają, kształtując nasze doświadczenia satysfakcji i dyssatysfakcji. Podstawowym założeniem tego modelu jest to, że pragnienie, definiowane szeroko jako oczekiwanie, cel lub potrzeba, tworzy napięcie między aktualnym stanem rzeczy (realia) a pożądanym stanem (pragnieniem). Dopóki istnieje rozbieżność między realiami a pragnieniem, umysł doświadcza stanu dyssatysfakcji, który jest bezpośrednio proporcjonalny do różnicy między tym, czego pragniemy, a tym, co posiadamy.
Mechanizm Satysfakcji jako Kontrastu
Satysfakcja nie wynika jedynie z samego spełnienia pragnienia, lecz z kontrastu między stanem dyssatysfakcji a spełnieniem tego pragnienia. To zjawisko można zobrazować na przykładzie ulgi po zdjęciu ciężkiego plecaka – uczucie ulgi i satysfakcji jest możliwe tylko dzięki wcześniejszemu doświadczeniu ciężaru. W modelu tym satysfakcja jest doznaniem względnym, odczuwanym w odniesieniu do wcześniejszego stanu dyssatysfakcji. Każde doznanie przyjemności czy spełnienia jest zatem wynikiem zarejestrowania różnicy między dwoma stanami.
Habituacja i Cykliczność Procesów Mentalnych
Habituacja, czyli proces przyzwyczajania się do określonych stanów, jest kluczowym mechanizmem w tym modelu. Dzięki habituacji, umysł nie jest w stanie trwale cieszyć się osiągniętą satysfakcją. Gdy stan satysfakcji utrzymuje się przez pewien czas, staje się on neutralny i przestaje być odczuwany jako satysfakcjonujący. W rezultacie, umysł nieustannie poszukuje nowych pragnień i celów, które mogłyby wprowadzić nowy kontrast i przynieść nowe doznania satysfakcji. To prowadzi do nieustannych cykli pragnień, spełnień i dyssatysfakcji, napędzanych przez potrzebę doznawania różnicy, a nie przez osiągnięcie statycznego stanu satysfakcji.
Wizualizacja Modelu: Wykres Satysfakcji/Dyssatysfakcji
Model wykorzystuje wykres na osi XY, gdzie oś Y reprezentuje poziom satysfakcji/dyssatysfakcji, a oś X – czas. Górna granica na osi Y to pragnienie, a wykres rzeczywistości pokazuje bieżący stan satysfakcji. Dyssatysfakcja jest mierzona jako odległość między rzeczywistością a pragnieniem. Istnieją dwa główne sposoby redukcji dyssatysfakcji:
Spełnienie pragnienia (zmniejszenie dystansu między rzeczywistością a pragnieniem): Prowadzi to do zmniejszenia dyssatysfakcji poprzez osiągnięcie pożądanego stanu.
Zmniejszenie pragnienia (redukcja dystansu poprzez obniżenie oczekiwań): Prowadzi to do wygaśnięcia napięcia między rzeczywistością a oczekiwaniami, co może zakończyć cykl dyssatysfakcji.
Paradoks Kontroli i Satysfakcji
Model prowadzi do egzystencjalnego paradoksu: aby doświadczyć satysfakcji, konieczne jest posiadanie pragnienia, co z kolei generuje dyssatysfakcję. Pragnienie satysfakcji prowadzi do cyklicznego doświadczania cierpienia i spełnienia, ponieważ każda osiągnięta satysfakcja jest z czasem wygaszana przez habituację, a umysł poszukuje nowych pragnień.
Podsumowanie Modelu Satysfakcji i Dyssatysfakcji
Model satysfakcji i dyssatysfakcji opisuje dynamiczne relacje między pragnieniami, rzeczywistością oraz mechanizmami adaptacyjnymi w ludzkim umyśle. Pragnienia generują napięcie (dyssatysfakcję) poprzez różnicę między oczekiwaniami a rzeczywistością. Satysfakcja pojawia się jako kontrast do dyssatysfakcji, a habituacja prowadzi do cyklicznego poszukiwania nowych pragnień. Dodatkowo, nieświadome mechanizmy adaptacyjne oraz system nawykowy wpływają na sposób radzenia sobie z tymi napięciami, często podtrzymując cykle pragnień i dyssatysfakcji. Rozszerzenie modelu o aspekty predykcyjne pozwala na praktyczne zastosowanie go w analizie komunikacji, umożliwiając wyciąganie wniosków o stanach mentalnych osoby na podstawie jej wypowiedzi. Zrozumienie tych procesów może przyczynić się do lepszego zarządzania własnymi emocjami oraz poprawy relacji interpersonalnych, a także wspomagać rozwój osobisty i zawodowy. |
Poprosiłem też o wersję dla "kobiet"
| Cytat: | Prosty Model Satysfakcji i Dyssatysfakcji dla Codziennego Zrozumienia
Wprowadzenie
Każdy z nas doświadcza satysfakcji (poczucia zadowolenia) i dyssatysfakcji (niezadowolenia) w różnych aspektach życia. Ten model pomaga zrozumieć, jak nasze pragnienia wpływają na nasze emocje i jak reagujemy na różnice między tym, czego chcemy, a tym, co mamy.
1. Pragnienia vs. Rzeczywistość
Pragnienia: To, czego chcemy osiągnąć lub czego pragniemy w życiu. Mogą to być cele zawodowe, relacje, hobby czy inne aspekty życia.
Rzeczywistość: To, jak wygląda nasza obecna sytuacja w odniesieniu do naszych pragnień.
Przykład: Chcesz nauczyć się grać na pianinie (pragnienie), ale nie masz jeszcze umiejętności ani czasu na regularne ćwiczenia (rzeczywistość).
2. Dyssatysfakcja – Różnica między Pragnieniem a Rzeczywistością
Kiedy istnieje różnica między tym, czego pragniemy, a tym, co mamy, odczuwamy dyssatysfakcję.
Dyskomfort: Ta różnica może powodować uczucie niezadowolenia, frustracji czy stresu.
Przykład: Czujesz się niezadowolony, że nie potrafisz grać na pianinie tak dobrze, jakbyś chciał, co wywołuje frustrację.
3. Mechanizmy Radzenia Sobie z Dyssatysfakcją
Nasze myśli i emocje starają się zmniejszyć dyssatysfakcję na różne sposoby:
Realizacja Pragnienia: Pracujemy nad osiągnięciem celu, aby zmniejszyć różnicę.
Przykład: Regularnie ćwiczysz grę na pianinie, aby stać się lepszym.
Zmniejszenie Pragnienia: Zmieniamy nasze oczekiwania lub akceptujemy obecną sytuację.
Przykład: Decydujesz się na hobby, które bardziej odpowiada twoim obecnym możliwościom.
4. Cykl Satysfakcji i Dyssatysfakcji
Satysfakcja: Gdy osiągamy nasze pragnienia, czujemy się zadowoleni.
Przykład: Po kilku miesiącach ćwiczeń, potrafisz grać ulubioną melodię na pianinie.
Habituacja: Z czasem przyzwyczajamy się do nowego poziomu satysfakcji, co sprawia, że przestaje on nas tak cieszyć, i zaczynamy szukać nowych pragnień.
Przykład: Gra na pianinie staje się dla ciebie codzienną rutyną i przestaje być tak ekscytująca jak na początku.
5. Mechanizmy Adaptacyjne
Nasze umysły mają sposoby, aby radzić sobie z dyssatysfakcją:
Projekcja: Przypisywanie innym własnych obaw lub negatywnych emocji.
Przykład: Krytykujesz nauczyciela muzyki, mimo że to ty czujesz się sfrustrowany brakiem postępów.
Racjonalizacja: Tłumaczenie swoich uczuć lub działań w sposób, który jest dla nas akceptowalny.
Przykład: Twierdzisz, że nie musisz grać na pianinie, bo nie jest to ważne, aby uniknąć poczucia porażki.
6. Przykład Codziennego Życia
Sytuacja: Chcesz schudnąć (pragnienie), ale masz napięty grafik i mało czasu na ćwiczenia (rzeczywistość).
Dyssatysfakcja: Czujesz się niezadowolony z braku postępów.
Mechanizmy radzenia sobie:
Realizacja Pragnienia: Zaczynasz planować krótsze treningi w ciągu dnia.
Zmniejszenie Pragnienia: Decydujesz, że nie musisz być tak szczupły, co zmniejsza napięcie.
Podsumowanie
Model satysfakcji i dyssatysfakcji pomaga nam zrozumieć, jak nasze pragnienia wpływają na nasze emocje i jak reagujemy na różnice między tym, czego chcemy, a tym, co mamy. Dzięki temu możemy lepiej zarządzać swoimi uczuciami i podejmować decyzje, które prowadzą do większego zadowolenia z życia.
Zalecenia
Świadomość Pragnień: Regularnie zastanawiaj się, czego naprawdę pragniesz i czy twoje cele są realistyczne.
Akceptacja Rzeczywistości: Naucz się akceptować to, czego nie możesz zmienić, i szukać sposobów na adaptację.
Rozwijanie Mechanizmów Radzenia Sobie: Pracuj nad zdrowymi sposobami radzenia sobie z dyssatysfakcją, takimi jak medytacja, rozmowa z bliskimi czy hobby.
Pamiętaj, że każdy z nas doświadcza satysfakcji i dyssatysfakcji w różnych momentach życia. Kluczem jest zrozumienie tych procesów i nauka, jak nimi zarządzać, aby osiągać większe zadowolenie i harmonię w codziennym życiu. |
|
Zgrabne podsumowanie. Z grubsza w intuicjach pewnie od takiego modelu się startuje z układaniem sobie tego zagadnienia satysfakcji. Jest pytanie: czy opisywanego wyżej "paradoksu" nie dałoby się zhakować?
- Bo ja uważam, że w niejednej psychice ten proces hakowania satyfakcji, habituacji, dyssatysfakcji itd. przeszedł pomyślnie. Na czym polega w głównej mierze to hakowanie?...
Spróbujmy, czy czasem nie da się wprowadzić w życie następujących zaleceń:
1. Powstrzymanie habituacji dla satysfakcjonujących doznań - wielu to robi w ten sposób, że pielęgnuje w swoich myślach, czasem obudowując w dodatkowe doznania wspomnienia satysfakcjonujących sytuacji, doznań.
2. Zachowanie dystansu wobec rozdźwięku pomiędzy rzeczywistością a pragnieniami. Ten rozdźwięk oczywiście wystąpi, ale nie musi być niszczący, nie musi ostro i trwale drenować satysfakcji, lecz może to robić w sposób słaby, niejako "za matową szybą", dostarczając motywacji i na tym niejako kończąc.
3. Skupienie się na wielkiej, cennej idei (może okoliczności, osobie), która jest zawsze, która trwa niezależnie od zdarzeń w życiu. Są tacy ludzie, którzy w zasadzie cały czas "ładują się psychicznie" jakąś wizualizacją, mentalną obecnością czegoś odpowiednio wzniosłego.
4. Nauczenie się DOCENIENIA rzeczy satysfakcjonujących na małą skalę, tropienie takich małych satysfakcji.
5. Ogólnie życzliwe, akceptujące nastawienie do świata jest budowaniem swojej wewnętrznej satysfakcji, niezależnej od zdarzeń. |
Powstaje pytanie: czy takie, jak opisane wyżej hakowanie szczęścia jest do zrealizowania przez człowieka?
Patrząc na wielu ludzi wokół mnie, ludzi dość naturalnie szczęśliwych, wierzę, że jak najbardziej da się. Można to oczywiści robić lepiej, albo gorzej, można mieć naturalne z tym kłopoty, ale ja jestem przekonany, że nawet w tym względzie "dla chcącego nic trudnego".
|
|
| Powrót do góry |
|
|
|
|
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
|
fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group
|
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Galerie
Rejestracja
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
