ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Z tego prawa właściwie wynika większość etyki, sensownej religii, dobrej moralności. Można to prawo sformułować na alternatywne sposoby:
- nikt na tym świecie nie ma prawa się głosić jako ktoś lepszy od innych
- nikt na świecie nie ma prawa wymuszać na innych przekonań, działań (wyjątki czyni się wymuszając na przestępcach łamiących reguły społeczne, ale wtedy to nie jednostki wymuszają i rzecz jest zabezpieczona przed nadużyciami poprzez procedury prawne.
- żadna przynależność do jakichś swoich, do jakiegoś tam narodu nie daje nikomu prawa moralnego, do poniżania osób z innego narodu, grupy, rasy itp.

Michał Dyszyński

Najpierw w ogóle inaczej chciałem sformułować owo prawo podstawowe etyki - jako postulat równości. Na pewno jest w tym sporo sensu, ale...
Jednak ze sformułowaniem prawa podstawowego jako "ludzie są równi" mamy ten problem, że dość łatwo daje się ono zanegować prostymi obserwacjami - mamy ludzi i mądrych i głupich, doświadczonych i małe dzieci, rozwiniętych duchowo i przestępców, czy osobników prymitywnych. Z postulatu "wszyscy są równi" zbyt łatwo wyciąga się dalej wniosek, że tak samo mądrze będzie wypowiadał się debil i mędrzec. A przecież tak nie jest.
Dlatego uważam, iż nie tyle ludzie są sobie równi, co chodzi o to, aby NIE TWORZYĆ NIERÓWNOŚCI DODATKOWO, a w szczególności nie tworzyć ich z intencją osiągania jakichś osobistych korzyści. Czyli mój postulat - prawo podstawowe jest sformułowany poprzez zaakcentowanie powstrzymania się od AKTU WYWYŻSZANIA, nie zaś od uznania, że równość jest już dostępna, możliwa do realizacji.
Problem, który tu poruszam jest dość ściśle związany z pewnym rodzajem naiwności, jaki obserwuję (główni u lewicujących) u ludzi postulujących równość tak na start, próbujących wdrażać równość po prostacku, czyli na zasadzie "zabierzmy temu co ma więcej, a dajmy temu, co ma mniej". Tymczasem wg mnie urawniłowka nie jest sensowną strategią etyczną.
Urawniłowka, czyli prostackie zrównywanie, bez patrzenia na konsekwencje owego zrównywania jest właściwie zablokowaniem rozwoju.

Ostatecznie uważam zatem, że postulat równości w sensownym świecie jest nierealizowalny, a więc nie powinien być formułowany, natomiast postulat nie wywyższania się, nie powiększania naturalnie tworzących się nierówności, a szczególnie nie dokładania ich z tytułu własnego nadętego ego, czy innej formy egoizmu, albo i egotyzmu już jest jak najbardziej na miejscu.