ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Zaczynając od twardego schematu działając deterministycznie, tradycyjnie algorytmicznie, nie mamy wolności. Aby ją zdobyć, niezbędne jest zejście niżej, a potem jeszcze niżej i jeszcze, aż tam, gdzie sens się zaczyna gubić, bo interferuje z konkurencyjnymi sensami. Plącząc coraz to bardziej subtelne schematy ocen, coraz to bardziej złożone cele, rozwiązując przy tym konflikty ujęcia, dochodzimy ostatecznie do poziomów jakościowo nowych, odrębnych od pierwotnego ujmowania, rozumienia, osądu spraw. I to tam właśnie jest wolność.

Wolność nurza się w wyborach, ale też w niepewnościach. Mając absolutną pewność tego, jak należy postąpić, nie mamy wolności, choć...
niekoniecznie to oznacza POCZUCIE zniewolenia.
Tu jest poważna pułapka odczuwania definicji wolności, polegająca na tym, że odczucie wolności i zniewolenia nie jest tożsame z ideą wolności jako taką. Ludzie bowiem mimowolnie utożsamiają wolność z tym, że jest im dobrze, że nie mają kłopotów, a z nimi nawet...
kłopotu, że trzeba coś wybrać... :rotfl:

Tymczasem ten kłopot, że trzeba wybierać, stanowi istotę wolności w filozoficznym rozumieniu tej idei.

Dlaczego ludzie tak synkretycznie łączą sprzeczne pojmowania wolności?...
- Dzieje się tak dlatego, że są narracyjnie, kulturowo przyzwyczajeni utożsamiać wolność z tymi kontekstami, jakie stwarza życie w społeczeństwie i związane z tym życiem społeczne przymusy. Owe konteksty preferują sytuacje, w których jakaś władcza jednostka coś ludziom wyznacza, grożąc szykanami w przypadku braku posłuszeństwa. Wpatrzeni w te szczególne przypadki, gdy coś wyraźnie inwazyjnego, napierającego, władczego nas próbuje niewolić, skupiając się na tym, że oto ktoś lub coś na nas wymusza jakieś postawy, mimowolnie brak wyraźnego tyrana, czy rygoru już utożsamiamy z byciem wolnym. Tymczasem to jest bardzo szczególny, mało reprezentacyjny filozoficznie przypadek użycia idei wolności. Choć to ten przypadek sciaga mentalną uwagę przy mało wnikliwej analizie.