ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Stawiam bardzo podstawowe pytanie: czy chrześcijaństwo, nauki Jezusa bardziej preferują, zalecają do jako właściwą postawę doskonalenia się, czy odwrotnie - postawę zamknięcia się w tym co jest, zaniechania otwartości, rozwoju osobistego?

Odpowiedź na to pytanie dzieli bardzo mocno chrześcijaństwo, na
- religię lęku przed zmianami, niechęci względem podejmowanych prób zmiany i doskonalenia się. Będzie elementem tej postawy też daleko posunięte posłuszeństwo autorytetom, których rolą jest ogłaszanie tez "niezmiennych, nienaruszalnych", zaś życie ma polegać przede wszystkim na powielaniu wzorców wcześniej przez ludzi utworzonych i podanych innym do bezwarunkowej akceptacji.
- religię doskonalenia, w której zmiany jawią się jako aspekt pozytywny, niezbędny do rozwoju, zaś sam ten rozwój jest kluczowym celem życia chrześcijanina.

Michał Dyszyński

Jak odczytać chrześcijaństwo, ewangelię w kontekście doskonalenia się?

Moja osobista odpowiedź jest ściśle związana z takimi cytatami z Ewangelii, które doskonalenie się traktują jako coś, co obowiązuje chrześcijanina.
(48) Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski.
(Ewangelia Mateusza 5:48)

(9) ...Moc bowiem w słabości się doskonali. (2 list do Koryntian 12:9)

(9) A modlę się o to, aby miłość wasza doskonaliła się coraz bardziej i bardziej w głębszym poznaniu i wszelkim wyczuciu (List do Filipian 1:9)

(18) W miłości nie ma lęku, lecz doskonała miłość usuwa lęk, ponieważ lęk kojarzy się z karą. Ten zaś, kto się lęka, nie wydoskonalił się w miłości. (1 List Jana 4:18)

Cytaty te mówią o doskonaleniu się jako o czymś pozytywnym. Warto zauważyć, że inne słowo "nawrócenie", które jest dość często spotykany w Ewangeliach oznacza oryginalnie po prostu "zmianę myślenia" - nawracanie się, to nic innego jak zmienianie się w swoich postawach, w swoim myśleniu i odczuwaniu.

(15) Bo stwardniało serce tego ludu, ich uszy stępiały i oczy swe zamknęli, żeby oczami nie widzieli ani uszami nie słyszeli, ani swym sercem nie rozumieli: i nie nawrócili się, abym ich uzdrowił. (Ewangelia Mateusza 13:15)

(8) Wydajcie więc owoce godne nawrócenia; i nie próbujcie sobie mówić: Abrahama mamy za ojca, bo powiadam wam, że z tych kamieni może Bóg wzbudzić dzieci Abrahamowi.
(Ewangelia Łukasza 3:8)

(10) A gdy był sam, pytali Go ci, którzy przy Nim byli, razem z Dwunastoma, o przypowieść. (11) On im odrzekł: Wam dana jest tajemnica królestwa Bożego, dla tych zaś, którzy są poza wami, wszystko dzieje się w przypowieściach, (12) aby patrzyli oczami, a nie widzieli, słuchali uszami, a nie rozumieli, żeby się nie nawrócili i nie była im wydana /tajemnica/. (13) I mówił im: Nie rozumiecie tej przypowieści? Jakże zrozumiecie inne przypowieści? (14) Siewca sieje słowo. (15) A oto są ci /posiani/ na drodze: u nich się sieje słowo, a skoro je usłyszą, zaraz przychodzi szatan i porywa słowo zasiane w nich. (16) Podobnie na miejscach skalistych posiani są ci, którzy, gdy usłyszą słowo, natychmiast przyjmują je z radością, (17) lecz nie mają w sobie korzenia i są niestali. Gdy potem przyjdzie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamują. (18) Są inni, którzy są zasiani między ciernie: to są ci, którzy słuchają wprawdzie słowa, (19) lecz troski tego świata, ułuda bogactwa i inne żądze wciskają się i zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne. (20) W końcu na ziemię żyzną zostali posiani ci, którzy słuchają słowa, przyjmują je i wydają owoc: trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny i stokrotny. (Ewangelia Marka 4)

Dlaczego dziś tak wielu chrześcijan okopuje się w tradycyjności, powtarzaniu tego, co było?... Dlaczego aspekt zmiany, konieczność odchodzenia od tego, co stare tak trudno jest części chrześcijan zaakceptować?...
- Czy dlatego, że sam Bóg - traktowany jako niezmienny - miałby być wzorem postawy, która też zmianami się brzydzi?...
- A może dlatego, że normy moralne, jeśli mają rzeczywiście działać, to nie powinny być relatywizowane. Wszak inaczej "każdy by sobie je zrelatywizował po swojemu", czyli de facto by je odrzucił?... Więc jeśli mamy wytrwać w tym, co dobre, to może powinniśmy być wpatrzeni mentalnie w to, co niezmienne - w tym ujęciu to my mamy się dostosowywać do zewnętrznego, wielbiąc to zewnętrzne jako nienaruszalny wzorzec. A skoro wzorzec jest nienaruszalny, to nienaruszalność staje się tu cnotą, którą dalej się kultywuje zaprogramowaną niechęcią do zmian w czymkolwiek innym?...

Znamienny jest ten cytat: (27) Bo otępiało serce tego ludu. Usłyszeli niechętnie i zamknęli oczy, aby przypadkiem nie zobaczyli oczami i uszami nie usłyszeli, i nie zrozumieli sercem, i nie nawrócili się, i abym ich nie uleczył. (Dzieje Apostolskie 28:27)
Mamy tu wyraźny opis postawy MENTALNEGO ZAMKNIĘCIA SIĘ:
- otępiałe serce
- niechętne słuchanie
- "nie zobaczyli" (brak chęci do patrzenia)
- nie zrozumieli (wykazali niechęć do myślenia, zwrócenia uwagi na to, co należałoby zmienić)
Wszystko to razem powoduje, że się nie nawracają, bo nie próbują poznać, dociec, zrozumieć.

Michał Dyszyński

Katolikus

Michał Dyszyński

Katolikus

Fajnie to wszystko ująłeś. Jestem ci wdzięczny :szacunek:

Podoba mi się też to krótkie, ale "duchowo mocne" zdanie:

Michał Dyszyński

Katolikus

Zgadzam się. Pozwól, że jeszcze w tym temacie odniosę się do tego:

Michał Dyszyński