ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Ostatnio w mediach, z ust polityków maści wszelakiej pada dość często słowo "zdrada". Może to być "zdrada narodu", "zdrada interesów narodowych", może "zdrada Polaków" itp.
Uważam, że zastanowienie się nad samym pojęciem zdrady jest bardzo cenną - dla duchowości, zrozumienia własnych emocji, nawet dla odczuwania pokoju i szczęścia - sprawą. Bo naprawdę jest nad czym myśleć...

Zacznijmy od definicji zdrady.

Michał Dyszyński

Silnie ocenny pejoratywny charakter pojęcia zdrady w moim odczuciu faworyzuje tyranów i despotów. W realnych bowiem sytuacjach mamy tak, że najczęściej mianem zdrajców określało się ludzi, którzy nie podporządkowywali się rozkazom wodzów swojej armii, państwa. Przy czym nikt tu nie pyta, w jaki sposób ów wódz doszedł do władzy, jakich rzeczy wymaga od tych, których udało mu się mieć pod swoją władza. Oto jest wódz, żąda posłuszeństwa, zaś kto się nie podporządkowuje jest zdrajcą.

Zastrzegam osobiście, że mój system etyczno - moralny nie tylko mi "zdrady" tyrana i bandziora nie zabrania, lecz ją nakazuje!
Tak! złych wodzów NALEŻY ZDRADZAĆ!
Jeśli ktoś siłą podporządkowuje nas sobie, to ON PIERWSZY ZDRADZIŁ zasady równości i dobra. To on jest już pierwszym i najgorszym zdrajcą humanitaryzmu i dobra ludzkości. Nieposłuszeństwo takiemu tyranowi jest nie tylko prawem, ale wręcz obowiązkiem.

Michał Dyszyński

Zdradzić tyrana!
Każdy ma obowiązek zdradzać tyranów, którzy stanęli na drodze jego życia
Niczego nie jesteśmy winni draniom, którzy pierwsi zdradzili swoimi wyborami to, co dobre i święte
Nie mamy żadnych zobowiązań wobec psychopatów, którzy po trupach zdobyli władzę
To nie my mamy się wstydzić naszego zdradzenia takich ludzi
lecz to oni powinni się wstydzić tego, że czegokolwiek nad nas - w trybie przymusu i niewolenia - żądali

Zdradzić tyrana oznacza powód do dumy
okłamać krzywdziciela tak, aby utrudnić mu krzywdzenie, to zasługa
być nielojalnym względem samozwańczych watażków maści wszelkiej, to cnota
przymusy, które dranie nam kombinują, wszelkie rzekome nasze wobec tyranów obowiązki, są do zignorowania, do uznania za bezzasadne
to owi dranie są ludzkości winni najgorszego rodzaju zdrady - ZDRADY DOBRA, LUDZKIEJ GODNOŚCI I PRAWDY!

Nikt nie zostanie usprawiedliwiony z powodu dokonanego zła, z powodu tego, że wykonywał rozkaz
zło nie przestaje być złem, dlatego że ktoś nam je nakazuje
odpowiedzialność dalej ciąży na każdym wykonawcy
wobec zła obowiązuje wieczny i niezbywalny bunt i sprzeciw.

Głoszę błogosławione zdrady
głoszę zdrady święte
głoszę nielojalność godną wywyższenia
głoszę obowiązkowe nieposłuszeństwo względem tego wszystkiego co chcą światu narzucić tyrani i despoci!

Michał Dyszyński Warszawa, 2.08.2021

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Gdyby były tylko dwie osoby - jakieś A i B, mające przeciwne aspiracje w jakiejś tam sprawie, oczekujące iż ta druga osoba je poprze w tej sprawie, a brak poparcia uznające za "zdradę", to nie dałoby się z góry określić kto tu jest (bardziej) zdrajcą. Czy A "zdradził" B, gdy się nie zdecydował na jego poparcie, czy odwrotnie.
Koncept zdrady staje się lepiej wyłoniony, gdy pojawia się jakaś asymetria - tzn. np. mamy z jednej strony grupę, a z drugiej jednostkę; a już w szczególności z jednej strony ktoś do daną ideę wiąże z "narodem", zaś z drugiej jest tylko jakiś ktoś - on sam. Wtedy "zdrada" brzmi poważnie i silnie pejoratywnie. Praktyka pokazuje, że najczęściej na czele grup stają bardzo ambitne, żądne władzy jednostki. One to próbują narzucić reszcie społeczności swoje cele, których nie realizowanie później przez kogoś będzie określane jako "zdrada". Ale przecież "nigdzie nie jest napisane", nie ma obiektywnego rozstrzygnięcia, czy społeczność na pewno powinna realizować cel, określony przez swojego ambitnego przywódcę.
Dla Hitlera "zdrajcami narodu" byli ci Niemcy, którzy nie chcieli tej wojny, jaką sobie fuhrer wymyślił. Ale może to on był raczej zdrajcą narodu?...
W końcu to on ostatecznie swoimi działaniami sprawił, iż wciąż nad Niemcami ciąży to wspomnienie strasznych, zbrodniczych czynów, dokonywanych w imię narodowego wywyższenia. To on ostatecznie okrył swój naród wstydem. Więc - z tej perspektywy patrząc - to Hitler był zdrajcą interesu narodu niemieckiego (i samego narodu), a ci, których on "zdrajcami" nazywał, byli wierni temu (już w etyczny sposób pojmując sprawy) narodowi.

Michał Dyszyński

Pojęcie zdrady, jako coś pejoratywnego ma wg mnie etyczny sens dopiero wtedy, gdy miało miejsce DOBROWOLNE ZADEKLAROWANIE SIĘ kogoś po jakiejś stronie, gdy ktoś jakąś wierność przyrzekał. Zdrada małżonka jest (tą złą) zdradą właśnie dlatego, że miał miejsce wcześniej akt zadeklarowania wierności.
W przypadku "zdrady" wodza, który wysyła żołnierzy na zaborczą wojnę, zło, etyczne potępienie obciąża owego wodza. To ten wódz zasługuje na uznanie go za niegodnego, przestępcę, zdrajcę słusznych wartości.

Michał Dyszyński

Zdrada własnych najszerszych i najuczciwszych wartości i przekonań...
kontra
zdrada społeczności, do której aktualnie się zaliczam.
Co ma większe znaczenie?...

Zdradzić SIEBIE, czy zdradzić GRUPĘ, Z KTÓRĄ TRZYMAM... :think:

Jeśli zdradzę siebie, to tak jakbym od tej pory stracił moc do tworzenia ocen rzeczywistości. Skoro i tak sam uznałem, że moje oceny nie mają mocy, to czy mogę w ogóle teraz uznać cokolwiek. Nawet ważnym staje się pytanie: czy moje uznanie przynależności do tej grupy, której wierność postawiłem najwyżej cokolwiek znaczy, czy ma w ogóle moc?...
Bo ten, co by miał się określić jako "ja - jestem z tych, których wybrałem" odebrał sobie moc twierdzenie. To jego wybrano, a on nawet nie ma szansy na to odpowiedzieć. Po prostu został zaliczony siłą zewnętrzną do tych, a nie innych.