ŚFiNiA

Michał Dyszyński

W usenecie było coś takiego jak plonk.
Dziś wikisłownik podaje na hasło plonk: znaczenia: wykrzyknik (1.1) środ. zwrot, którym kwituje się czyjąś wypowiedź, wyraz ignorowania internetowego trolla

W silniku grup usenetowych była możliwość ukrycia postów usera, którą się "zaplonkowało". Inne posty się widziało, ale postów naszego plonkowicza już nie.

Instytucja plonka zanikła, bo nie da się dzisiaj zablokować jakoś prosto dyskutanta, którego postów po prostu nie chce się nawet widzieć, którego się traktuje na zasadzie "co byś tam nie napisał, nie jestem tym zainteresowany, bo straciłem ostatecznie nadzieję na to, iż to co tworzysz będzie zawierało coś dla mnie wartościowego".

Ja, w moim prywatnym podejściu do czytania postów powoli jednak przywracam sobie koncepcję plonka. Plonka przyznaję pod postacią "manualnie sterowaną", czyli omijając posty, w których spodziewam się określonego sposobu wypowiedzi, poznając czy chcę to czytać, po autorze posta.
Zasadę główną mam dość prostą: raczej omijam posty notorycznych kłótliwców.

Ja ogólnie nie lubię się kłócić, nie oglądam filmów, na których są kłótnie, przełączam w TV programy z udziałem grup polityków właśnie dlatego, że tam jest kłótliwa atmosfera. Skoro tego nie lubię, to to omijam.
Sorry, bez urazy. Nie twierdzę, że mam tu jakąś "wyższość moralną", nie oceniam nikogo (mogę nawet się zgodzić z sugestią, iż moje ucieczki przed kłótniami noszą znamiona zaniechania, braku ambicji, może jakiejś formy lenistwa i braku zaangażowania). Ale, przy tych wszystkich zastrzeżeniach, jakie można mieć, ostatecznie skłaniam się ku przekonaniu, że na kłótnie czasu mi szkoda.
Czyli za notoryczną, ciągłą kłótliwość często (nie zobowiązuję się do tego na 100%) przydzielam osobistego plonka, co oznacza iż nie zagłębiam się w posty kłótliwych dyskutantów.

Piszę to też i po to, aby się ktoś nie spodziewał, że przeczytam post, który jest do mnie kierowany, lecz został umieszczony w mocno kłótliwym wątku. Jest duża szansa, że takiego posta w ogóle nie zobaczę, bo sam fakt kłótni w danym wątku (nawet jeśli to ktoś inny był w tym wątku kłótliwy) mnie odrzuci od tej lektury.

Dodam też, że nie oceniam ostatecznie ludzi jako takich. Opinię plonkowicza gotów jestem nawet poznać. Jednak pod warunkiem, że gdzieś mu się uda ja odfiltrować od tego, czego ja nie chcę oglądać. Najczęściej będzie to właśnie kłótliwość, napastliwość, choć też odrzuca mnie pustość argumentacji, chaos, kompletne nie trzymanie się tematu. Więc jeśli ktoś w niekłótliwy, nienapastliwy, rzeczowy sposób sformułuje jakąś myśl do mnie, to się nią zapewne zajmę. Choć mogę przerwać lekturę czyjejś wypowiedzi, gdy natrafię w tekście na to, co w moich oczach wypowiedź dyskredytuje (np. jakiś niepotrzebnie napastliwy, szczególnie obelżywy wtręt).

Michał Dyszyński

Ideę plonka wdrażam nie do końca konsekwentnie. Czasem skuszam się na przeczytanie jakichś tam postów splonkowanego przeze mnie usera, ale zwykle też tak jest, że przerywam czytanie w momencie natrafienia na coś mocno mnie zniesmaczającego - np. głupio napastliwe, obelżywe sformułowanie, skręcenie z tematem w coś kompletnie niekonkluzywnego, mało ciekawego. Pewnie każdy dość podobnie to ma, że nie kończy lektury postów, które go jakoś zniechęciły, ale ja chyba wyjątkowo łatwo się zniechęcam do wszystkiego co właśnie konkluzywność wyraziście torpeduje. Jeśli czuję, że dalej w dyskusji będą same emocje bez śladu dyskursywnej myśli, to już z pełnym przekonaniem odpuszczam sobie takie wątki.

Michał Dyszyński

W dobie rozwoju technik SI funkcjonalność plonka można by zaimplementować za pomocą jakichś skryptów, powiązanych z rozpoznawaniem treści przez modele językowe.
Ja bym tak zlecił zaprogramowanie SI, że wszystkie buńczuczne deklaracje, epitety, obraźliwie personalne sformułowania byłyby zastępowane przez skrypt jakimiś prostymi znaczkami -np.
*# na oznaczenie deklaracji o jakiejś formie pokonania oponenta (np. zostałeś dawno pokonany/zaorany/zmielony/zniszczony/... w tej dyskusji)
*$ na oznaczenie obelgi, obraźliwego określenia (np. jesteś żałosnym debilem)
*% na oznaczenie innych powtarzalnych, nie mający potwierdzenia w faktach deklaracji - np. "dawno temu wszystko już tu ci dowiodłem", "zignorowałeś moje argumenty" (w sytuacji, gdy żadnych o sensownym znaczeniu argumentów nie było) itp.

Zostałyby wtedy może tylko te sformułowania, które są jakąś realną polemiką, zawierają w ogóle jakąś argumentację, a nie tylko przeszkadzają w dotarciu do tejże argumentacji. Pytanie jak wiele z postów po takiej czystce by pozostało... :think:

Gdyby takie programowalne skrypty SI filtrujące treść postów pod kątem upodobań funkcjonowały, to pewnie inna grupa użytkowników usuwałaby kwestie merytoryczne, a zostawiałaby sobie wszystkie pyskówki. Bo to dla nich rozrywkowe by było.

Michał Dyszyński

Nieraz trochę się sam ganię za to, że bardzo nie lubię jałowych sporów. To jest moja cecha osobnicza, która wywodzi się z historii mojego życia, związanej z bycia przez wiele lat pod wpływem osoby, która miała ogromną potrzebę inicjowania sporów "o pietruszkę", czyli de facto chciała się w czepianiu się wszystkiego (a mnie w szczególności) rozładować emocjonalnie, wyrzucić frustrację. Wiele osobistego wysiłku, opartego o analizę mojej emocjonalności, psychiki musiałem włożyć w doprowadzenie samego siebie do ładu psychicznego w obliczu tych bezsensownie mi narzucanych sporów.
Osoba narzucająca mi te spory jest po prostu neurotyczna, nie panuje nad emocjami, ma problem ze sobą. Ale dziś, już z perspektywy kogoś, kto się raczej wewnętrznie uporał z tym zagadnieniem jałowych sporów, postrzegam chyba większość sporów między ludźmi, jako wynikłych przynajmniej częściowo mających neurotyczne, biorące się z nieuporządkowania emocjonalnego źródło. Inaczej mówiąc, najczęściej będzie tak, że jeśli ktoś ogólnie bardzo często objawia się jako będący w sporze z różnymi osobami, to zapewne nie jest ten stan wywołany obiektywnymi zaszłościami zewnętrznymi, tylko samą potrzebą tego kogoś. Spory, jakie ludzie toczą, wynikają w większości Z SAMEJ, CZYSTO EMOCJONALNEJ POTRZEBY sporu, a nie dlatego, że rzeczywiście druga strona tak często ten spór powoduje.
Jest warto wspomnienia w tym kontekście dość szczególny przypadek, związany z zakleszczeniem się psychicznym w patologicznym układzie. Nieraz tak bywa - szczególnie w małżeństwach, rywalizujących rodzeństwach - że tworzą się różne formy ODRUCHOWEGO wchodzenia w konfrontacyjne postawy. Do innych ludzi każdy z tych spierających się w parze bywa "całkiem normalny", ale jak się razem zejdą...
...to już nie potrafią się wyswobodzić z tych domniemań, oczekiwań napaści z drugiej strony i spór się uruchamia właściwie nie wiadomo skąd.

Michał Dyszyński

Chyba też trochę tak jest, że u mnie już personalnie doszło do jakiejś formy skrzywienia w stosunku do typowych ludzi, związanego z brakiem akceptacji dla relacji opartych o dużą dawką sporu, częstych konfrontacji. Odnoszę bowiem już mimowolnie każdy spór do doświadczenia moich osobistych sporów, które były zupełnie jałowe od strony przedmiotu owych sporów, bo tak naprawdę służyły jedynie odreagowywaniu osobistych frustracji. Więc ja skrajnie rzecz widzę, dopatruję się w ludzkich sporach przede wszystkim tego aspektu jałowości, bezsensowności. Choć może niektórzy jakoś tego sporu potrzebują już bardziej obiektywnie, może bez niego jest im jakoś psychicznie trudniej, nie potrafią odnaleźć siebie. To samo w sobie jest dość ciekawe zagadnienie...
Można by postawić tu hipotezę: być może nasza psychika kształtuje się właśnie poprzez procedowanie kwestii spornych, rozwiązywaniu ich. Może inaczej nie ma jak postępować w rozwoju?... :think:

Michał Dyszyński

Nieraz mam dobrą wolę poczytać, co ludziska mają do powiedzenia, ale jak widzę odzywki "ty debilu", "jełopie", "kłamco" itp., czyli wypowiedzi świadczące o jakiejś głębokiej frustracji piszącego, o emocjach złości i gniewu, które jawnie zaburzają zdrowy rozsądek to nie daję rady i przerywam czytanie. Odrzuca mnie po prostu. :fuj:

lucek

no skoro uważasz, że kogoś obchodzi co ciebie odrzuca, to podzielę się tym co mnie odrzuca .... mnie odrzucają debile, przynajmniej jeśli chodzi o prowadzenie merytorycznej dyskusji z nimi

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Odstępuję od dyskusji z ludźmi z różnych powodów. Na pewno jednym z nich jest niska kultura osobista, silna napastliwość oponenta. Ważnym powodem zarzucenia dyskusji z kimś jest też sytuacja, gdy mój oponent jawni obraża moją inteligencję.

Jakie to są przypadki?
- Ewidentny troling
- Wpieranie na żywca absurdów, rżnięcie głupa
- czepianie się tak jawnie prymitywnych pretekstów formalnych, że to aż razi po oczach.

Z kimś, kto nawet zasad kultury nie narusza, ale jednak wyraźnie obraża inteligencję swoich partnerów w dyskusji nie warto dyskutować, bo będzie to strata czasu. Jeśli ktoś pewnego minimum poszanowania zasad jako tako zdrowego rozsądku nie jest w stanie w jednym miejscu uszanować, to zapewne gdzie indziej też tak będzie, zaś dyskusja z nim będzie nieproduktywna, będzie drogą przez mękę.

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Zasady rezygnuję z dyskusji z ludźmi, którzy są jawnie nieuprzejmi, napastliwi, szczególnie jeśli okażą się przy tym obelżywi. Niejeden to uzna za pretekst, za formę tchórzostwa, bo rzekomo przecież "powinienem" także podjąć ową rzuconą mi rękawicę w zakresie boju polegającego na obrzucaniu się tego rodzaju błotem. Zarzut tchórzostwa - to przyznaję - jakoś "leży na stole".
Moją odpowiedzią na to jest: tak jest! Nie mogę jakoś obiektywnie odrzucić zarzutu, że "stchórzyłem" w zakresie obrzucania się obelgami. Ale czy aby na pewno każdą rzuconą mi rękawicę miałbym podejmować?
- Nie każdą.
Co zatem mam do wyboru?...
Jedynie to, w jakim trybie zrezygnuję z dyskusji z osobami, które chcą się ze mną pojedynkować na obelżywe określenia (czasem mieszając to z dyskusją w jakichś kwestiach merytorycznych). Ja uznaję zasadę, że pojedynkowanie się na złość, obelżywość, czy tylko okazywanie sobie niechęci nie jest w zakresie mojej ambicji, ani jakiejkolwiek formy honorowego obowiązku.

Motywy w tym względzie opisałem w innym poście: