ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Jak w tym kontekście rozumiem ideę prawdy?
Prawdę rozumiem jako tę właściwość umysłu, że obrazuje on w swoich myślach rzeczywistość tak, iż idee nawiązują (na ile to jest możliwe) odpowiedniość z doznaniami, z tym, co niesie świat. Obraz świata "prawdziwy" to taki obraz, w którym pojawia się PRZEWIDYWALNOŚĆ, czyli w którym umysł skonstruował sobie narzędzie do wnioskowania z pewnych doznań wcześniejszych o tym, jakie ze znaczącym prawdopodobieństwem wystąpią doznania przyszłe, przewidywane.

Prawdziwy obraz świata jest zatem źródłem przewidywalności, czyli dalej racjonalności wyborów i możliwości OSIĄGANIA CELÓW, REALIZACJI ZAMIERZEŃ.

Obraz rzeczywistości fałszywy będzie zaś takim, w którym przewidywania ze znacznym prawdopodobieństwem będą przeciwne temu, co się później realnie zdarzy. Człowiek mający fałszywy obraz świata nie jest w stanie poprawnie planować swoich zamierzeń, chybia celu (myli się, grzeszy, czyni coś, co później uzna za błąd).

Problem jest z określeniem skuteczności na krótką metą i dalej. Czasem komuś może wydawać się skutecznym działaniem, zakłamanie sobie czegoś w jego obrazie świata. Wtedy bowiem taki człowiek poczuje się emocjonalnie lepiej - przynajmniej na tę chwilę. Wtedy odczuje przyjemność, będzie miał lepsze samopoczucie, kosztem zagmatwania sobie swoich myśli, kosztem uczynienia ich nieadekwatnymi do doznań - czy to przeszłych, czy przewidywanych przyszłych. To jest jednak ersatz poprawnego rozwiązania problemu, to słabość, która z dużym prawdopodobieństwem zemści się w przyszłości, gdy trzeba będzie podejmować jakieś decyzje, osiągać konkretne cele, zaś zagmatwany, skorumpowany wewnętrznie system myśli uniemożliwi klarowne łączenie przesłanek z celami.