ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Zło osobowe jest nieuporządkowaniem mentalnym, jest utrwalonym błędem. Ale każde zło powstaje z czegoś, co w innej konfiguracji okaże się dobrem!
Aby nie czynić zła, nie wystarczy być biernym. A nawet nie wystarczy tu skupić się na samej intencji, aby być dobrym. Oprócz intencji trzeba wyzwolić w sobie:
- czujność, spostrzegawczość
- pomysłowość
- krytycyzm
- cierpliwość, odporność na niepowodzenia
- pokorną skłonność uczenia się od innych (choć też z krytycznym podejściem, bo nie wszystko, czego ktoś nas chce "nauczyć" jest wartym nauczenia się)
- otwartość
- siłę woli, pewien rodzaj nieustępliwości słabościom i złym ludziom.

Ważne jest to, że walka o "dobrego ja" jest długa, pełna zagrożeń, czasem porażek (choć też i satysfakcji). Zło trzeba zrozumieć - wytyczyć możliwie ściśle tę granicę, która oddziela je od zła.
Powszechnym błędem jest ocena zarówno dobra, jak i zła po pozorach. Wielu bierze rzeczywiste dobro za zło, a rzeczywiste zło za dobro tylko dlatego, że zewnętrznie nie ujawniają one tego, co mają w głębi. Jeśli ktoś ocenia wyłącznie bezwiednie, po pierwszym wrażeniu, nie weryfikując (szczególnie tych ważnych) ocen, to będzie mylił dobro ze złem, a potem podejmował właśnie złe decyzje życiowe.

Michał Dyszyński

Tym wątkiem przede wszystkim występuję przeciw postawie bierności, przeciw przekonaniu, że zło tkwi w tym, co decydujemy, o czym myślimy, a nie CZEGO ZANIECHALIŚMY. Znamienne jest, że w opisie z ewangelii Mateusza, w rozdziale 25 przedstawiającym słynną scenę sądu ostatecznego wszystkie (!) grzechy przypisywane "kozłom" są grzechami zaniechania! Jeśliby odczytać jakoś ten nie wprost wyrażony przekaz, to można by powiedzieć: bój się nie tyle tego, że coś źle zrobiłeś, ile tego, że jakiegoś dobra zaniechałeś!
Stajemy się, rodzimy na nowo, budujemy swoja prawdziwą - własną, samodzielnie utworzoną osobowość, właśnie PODEJMUJĄC WYZWANIA, angażując się, działając, decydują, reagując TWÓRCZO. Kto pozostanie bierny, będzie czynił zło, nawet wtedy, gdy mu się zdaje, że czyni dobro. Bo jeśli wcześniej zaniechał doskonalenia się w kwestii tego, jako owo dobro czynić, to z dużym prawdopodobieństwem zrobi wszystko typowe dla tej okoliczności błędy. I chybi swojego celu. I będzie to JEGO WINA. Będzie to jego wina pomimo tych - bezpośrednio odczytywanych - dobrych intencji.
Kto nie idzie naprzód, ten się cofa. Wtedy Jezus rzekł do nich: Zaprawdę, powiadam wam: Celnicy i nierządnice wchodzą przed wami do królestwa niebieskiego.
(Ewangelia Mateusza 21:31)

Metodykę nieczynienia zła każdy w jakimś stopniu musi odkryć w sobie sam. Bo każdy jest indywidualnością, bo jego obciążenia genetyczne są unikalne, więc zapewne on musi użyć nieco innych sposobów samodoskonalenia, aby pokonać te konkretnie słabości, jakie jemu przypadły. Nie oznacza to jednak, że doświadczenia innych są tu zupełnie bezużyteczne, a jedynie to, że te doświadczenia każdy powinien TWÓRCZO DOSTOSOWAĆ do własnej osobowości, do życiowych wyzwań, które też każdy ma unikalne.

Michał Dyszyński

Zmaganie się z własnymi ograniczeniami...
- Można potraktować je tylko jako ból, kłopot, ale można w tym dostrzec szansę - na sprawdzenie się, na udoskonalenie. W tym ostatnim przypadku dostrzeżenie jakiejś swojej słabości nagle staje się sukcesem, darem od latu. Bo oto jest wyzwanie! I można je podjąć, wykazując moc swojej osobowości.