ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Jak się przyjrzymy dokładniej to dostrzeżemy, że ludzkie rozumowanie, doskonalenie się funkcjonuje na podobieństwo pulsacji, trochę jak w ruchu wahadłowym. Tylko pulsacyjny charakter umysłu zapewnia mu zarówno cechę dynamicznego dostosowywania się, zmian, a jednocześnie daje szansę na niezbędną stabilność.
Co pulsuje w umysłowości?
1. Pulsacyjne jest postrzegania - w ciągłych przemianach od wycofania sprawczości i skupieniu się na obserwacji poprzez powstanie potrzeby zmiany spojrzenia, czyli sprawczego przemieszczenia kierunku obserwacji, a potem będzie nowe obserwowanie (z natury bierne), z którego wnioskiem będzie nowe podejście do sprawy (aspekt celowej zmiany, sprawczości), itd....
2. Pulsują w nas emocje - momenty deprywacji, dyssatysfakcji są mobilizujące, czego efektem jest zadziałanie, dające szansę na satysfakcję, która jednak po pewnym czasie zanika, znowu zanurzając emocję w dyssatysfakcji będącej dającej impuls do kolejnego zadziałania.
3. Pulsująca jest z natury twórczość intelektualna - będąca areną wahań pomiędzy stawianiem sobie zagadnienie w niewiedzy, wątpliwościach, potrzebie wynajdywania nowych okoliczności, aby potem z powstających w efekcie spostrzeżeń formułować hipotezy, a potem badać ich konsekwencje. Gdy wahadło wychyli się w stronę zbadanych konsekwencji, zwykle pojawiają się nowe wątpliwości. I tak to wahadło się buja - od wątpliwości do stwierdzalności, stanowiącej przeciwną tendencję do zwątpienia, aby potem znowu bujnąć się w stronę wątpienia, poszukiwań i potem znowu...