ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Któryś już raz sam się przyłapałem na tym, że gdy mam jakiś postawiony przede mną problem intelektualny, to podchodzę do niego na początku od sformułowana LISTY OPCJI. Skądinąd wiem, że wcale nie wszyscy podzielają tę metodologię rozwiązywania problemów. Wiele osób ma nawet strategię przeciwną, czyli strategię podążania od razu za pierwszym pomysłem, jaki się nasunie. Stąd formułuję już bardziej ogólnie dwie strategie rozwiązywania problemów, czy ogólnie myślenia:
- strategia myślenia kierunkowego, w której szybko przechodzi się do uznania jakiegoś pomysłu za dominujący, wart skupienia na nim, a potem podążanie w kierunku, który on wytycza.
- strategia myślenia rozszerzającego, w której "nie rusza się z miejsca", dopóki się na początku nie zdobędzie możliwie szerokiego oglądu spraw. W tej strategii wyłanianie kierunku dla głównej eksploracji trwa wyraźnie dłużej.
Sam oczywiście się diagnozuję jako zwolennik stosowania tej drugiej strategii. Stąd to tworzenie przeze mnie list z opcjami dla danego problemu.