ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Pewnych idei nie da się sformułować słowami. Inne idee można jakoś słowami zasugerować, jednak nie ma jak ich słowami udowodnić, uzasadnić - przynajmniej do czasu, w którym zostanie sformułowana MYŚLOWA RAMA dla tych uzasadnień.

Jedną z takich idei, którą mogę co najwyżej zasugerować, ale nie jestem w stanie podać tu dobrego uzasadnienia, jest to, co napisałem w tytule tego wątku - że wolność jest sposobem istnienia rzeczy.

Choć, jak pisałem, formalnego i przekonywającego uzasadnienia nie jestem w stanie podać, to mogę jednak zasugerować pewne koncepcje, które tę ideę wspierają. Główną z nich jest to, że
- to co absolutnie statyczne przestaje być postrzegane, habituuje, "znika z rozliczenia"
- czyli pewna minimalna postać zmienności jest niezbywalna dla bytu
- co automatycznie oznacza, iż istnienie dzieje się niejako poprzez jakieś odchodzenie od absolutnej stabilności, powtarzalności, statyczności. I tu już prawie mamy ideę wolności. Prawie... bo jednak do jej pełnego sformułowania jeszcze tu brakuje uzupełniających idei.

Michał Dyszyński

Ale trochę jednak tę moją intuicję, że wolność jest sposobem istnienia rzeczy mogę przybliżyć. Bo niejeden może pomyśleć, że tak zupełnie z kapelusza wyciągnąłem ten pomysł.
Czym jest wg mnie istnienie?
- Jedną z najważniejszych idei na definicję istnienia byłoby wg mnie PRZEJAWIANIE SIĘ względem bytów zewnętrznych.
Istnieje to, co się jakoś przejawia, albo przynajmniej potencjalnie przejawić może. Raczej nie istnieje coś, co nigdy nikomu nijak się nie przejawiło, bo takie coś jest po prostu nieodróżnialne od fantazji, czy wręcz sprzeczności, albo nieistnienia które to wszystkie też mają tę cechę, że się nigdy nie przejawiły.
Tu oczywiście jest ten problem z ową "potencjalnością" przejawiania się, bo naciągając ją odpowiednio w interpretacji można też zmigrować taką definicję dowolnie blisko do braku przejawienia się, czyli nieistnienia. Ale, zostawiwszy na ten czas problem granicy potencjalności w przejawianiu się, chyba intuicyjnie można się zgodzić, iż podobnie coś istniejące traktujemy - istnieje, bo się przejawia.
Teraz można zadać pytanie: ale JAK właściwie się przejawia, na czym to przejawianie się polega?
- Moją odpowiedzią byłoby tutaj: przejawia się coś, jeśli obserwator jest w stanie wyróżnić owo coś z otaczającego je tła. To też się wydaje dość intuicyjne podejście. Teraz należałoby zadać pytanie: to jak owo coś się z tego tła wyróżnia?
- Ano wyróżnia się tak że STANOWI WYŁOM W TYM, CO OCZEKIWANE. A stąd jest już bardzo blisko do też dość pewnej innej intuicyjnej definicji wolności: wolne jest to, co zaznacza swoją indywidualność w otaczającym je świecie. Postrzeganie czegoś jest wtedy po prostu stwierdzeniem tej wolności, uznaniem, iż owo coś się przejawiło, złamało schemat, albo chaos tła, czyli JEST.