ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Niemało dyskusji próbowałem wieść ze zwolennikami realizmu i nic z tego nie wynikło. Ani ja nie przekonałem żadnego realisty, ani żaden realista mnie. Paradoksem w całej sprawie jest to, że ja odrzucam realizm w filozofowaniu głównie dlatego, że postrzegam go jako...
JASKRAWY PRZYKŁAD ODREALNIENIA myślowego. :shock:

Brzmi to dziwnie, ale da się wg mnie sensownie wytłumaczyć, jeśli spróbujemy jakoś WZGLĘDNIE KONKRETNIE ZDEFINIOWAĆ co rozumiemy przez intuicję (przynajmniej na początek będzie to tylko intuicja, bo definiowanie właśnie omawiamy, jeszcze definicji nie mamy) "realności czegoś".
Oto ta intuicja nam chyba podpowie, że coś "realne", jeśli:
- nie jest jakoś oderwane od rzeczywistości
- jest jakoś KONIECZNE do uznanie, a nie wyfantazjowane. Posiada aspekty, które są niezależne od chciejstw umysłu obserwatora, czy interpretatora
- pochodzi od zewnętrznych czynników, a nie jest artefaktem odbioru, nie jest samosprawdzającym się założeniem, jest falsyfikowalne.

Stwierdzić z sugestią ontologicznej zasadności mam prawo tylko to, ku czemu mam weryfikowalne, niewydumane podstawy! Jeśli coś "tylko wymyślam", to mam obowiązek traktować to jako właśnie "tylko wymyślone".

Teraz weźmy pod lupę, STOSUJĄC POWYŻSZE ROZUMIENIE realności główną ideę realizmu, polegającą na zapostulowaniu "realnego istnienia" dla obserwowanych fenomenów. Czy taki postulat można uznać za:
1. wzięty z rzeczywistości (czy raczej jest on z gatunku: "wydumany przez umysł")
2. jest ewidentnie konieczny, "nie da się" bez niego
3. pochodzi od czegoś, co byloby falsyfikowalne?
Jak na to patrzę, to widzę zdecydowaną tu odpowiedź NIE. Postulat realizmu w moim odbiorze sam jest totalnie wydumany, jest fantazja interpretatora, czyli ani nie jest konieczny do rozumowania i osądu spraw, ani nie pochodzi z zewnętrznej rzeczywistości, ani oczywiście nie jest to nijak falsyfikowalne.
Realista nie jest w stanie wyjść poza kręcenie się w definicyjnym kółeczku w stylu: rzecz istnieje naprawdę, jeśli jest "realna", zaś jest realna, jeśli "istnieje naprawdę", i dalej rzecz istnieje naprawdę, jeśli jest "realna", zaś jest realna, jeśli "istnieje naprawdę", i dalej rzecz istnieje naprawdę, jeśli jest "realna", zaś jest realna, jeśli "istnieje naprawdę", itd...

Ja, gdy spostrzegłem ten problem z pojęciem realizmu, zacząłem kombinować, czy nie dałoby się jakoś owego pojęcia "realnego istnienia" wyrwać z tych okowów myślowych chciejstw i nazywania sprawy w zamkniętych kołach odniesień. Na różne sposoby kombinowałem, a jedyne co byłem w stanie wymyślić to:
A. uznanie iż NAJMOCNIEJSZĄ ONTOLOGICZNIE FORMĄ POZNANIA jest uznanie, iż... doznaję to, co doznaję. :shock:

Jeśli "czuję ból", to nie nie sposób zaprzeczyć temu, iż ten ból czuję. Jeśli widzę jasną plamę, to niezaprzeczalne jest samo owo widzenie tego czegos, co sobie NAZYWAM plamą. Mocny i niezaprzeczalny jest tylko SAM FAKT CZUCIA, ale już zawsze będzie WĄTPLIWOŚĆ, CO JEST ŹRODŁEM owego czucia.
Mam zatem prawo niezaprzeczalnie mowić o istnieniu doznań, natomiast o źródłach owych doznan mogę się wypowiadać w trybie hipotez, domniemań, czyli KONSTRUKCJI UMYSŁU.
B. Istnieje intuicja realności, zwiazana z tym, iż pewne doznania:
1. są trwałe (w odróżnieniu od np. złudzeń, które się rozwiewaja o jakimś czasie)
2. mają charakter niezapowiedziany, a czasem nawet inwazyjny sprzeciwiajacy się woli obserwatora
3. są potwierdzane niezależnie przez innych obserwatorów, bądź odpowiedniki obserwacji przez osoby (np. kamery, czujniki)
4. SĄ MOCNO SPÓJNE Z CAŁOŚCIOWYM OBRAZEM rzeczywistości, jaki posiadamy.

Te punkty 1 - 4 konstruują w umysłach wypełnienie się owej intuicji realności, jaką chyba prawie każdy posiada. Owa intuicja jednak nie jest ontologicznie rozumianym wypelnieniem się idei realizmu.

Andy72

Jeśłi coś mamy poznać, to ma być conajmniej intersubiektywne a nie subiektywne

Michał Dyszyński

Andy72

to nie są żądne informacje o świecie, najpewniejsza jest logika
doznania nie są pewne, może sztuczna inteligencja mówić że doznaje doznań i nie sprawdzisz

Michał Dyszyński

Andy72

Michał Dyszyński

Andy72

Według Ciebie w końcu jak jest z istnieniem?
- istnieć to być postrzeganym
- istnieć to postrzegać
:rotfl:

Andy72

Andy72

Doznania nie mozna przekazać, nie jesteś w stanie stwierdzić czy ktoś/coś komunikujący się z Tobą przez internet ma doznanie
i jak to jest zdefinicją istnianienia? postrzeganie czynne czy bierne?

Michał Dyszyński

Andy72

Więc istnieć to być postrzeganym czy postrzegać?

Michał Dyszyński