ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Pewnie nie jest to wielka nowość, ale chyba znakiem czasów, w jakich aktualnie żyjemy jest to, czym strony i podmioty sceny medialnej i politycznej próbują manipulować. Ciekawym typem manipulacji, jaki robi w ostatnich dziesięcioleciach "furorę" jest dyskutowanie w stylu "skoro jest tak, jak to my uważamy, to ...".
W sumie obojętne często jest to, co w te trzy kropki ktoś wstawia, bo tym głównym motywem jest przecież ten początek "skoro jest tak, jak to my uważamy.". Już oto nagle staje się "wiadomym", iż prawda ma się dokładnie tak, jak to wypowiadający głosi. :shock:

I tak na przykład lewicowe środowiska będą używały argumentów w stylu: "skoro brak akceptacji dla małżeństwo homoseksualnych jest objawem zacofania i ksenofobii to...". Prawica skrajna za to może się odwdzięczyć narracją "skoro zdrajcy ojczyzny masowo przystępując do partii XYZ, to ..." itp.
Strony wiedzą, że trudno jest uzasadnić jakoś ogólnie swoje przekonania, szczególnie wtedy, gdy potem przychodzi odpowiadać na pytania przeciwników ich ujęć. Zatem chwytają się manipulacji jak wyżej - przechodząc do uznania swojego stanowiska za domyślne, a dalej z tego już "tylko wnioskowanie".

Michał Dyszyński

Odmianą tego rodzaju manipulacji jest sugerowanie, że ten problem tkwi w czymś innym...
W czym?
W czymś innym, niż to co niewygodnie dla naszych twierdzeń oponent sugeruje...

Jeśli ktoś zwraca uwagę na to, jak nieetycznie postępuje osoba z partii X, to broniący się będzie z uporem twierdził, że "prawo jest niedoskonałe", albo że "trudno jest ustalić winę w złożonych sytuacjach", podczas gdy w istocie akurat nie to jest kwestia zarzutu, bo wina jest raczej bezsporna, a prawo też nie zostawia tu wielkich wątpliwości, jeśli tylko byłaby wola jego stosowania.
Byle tyle co innego było wałkowane, byle tylko niewygodny problem został jakoś oddalony...

Wiąże się to dodatkowo ze zdolnością do narzucania swojej narracji - czasem jakąś formą presji. Dyskusję na ten temat trochę zacząłem tu: http://www.sfinia.fora.pl/rozbieranie-irracjonalizmu,29/dyskutowanie-narzucaniem-narracji,22197.html
Czasem bowiem uparci oponenci się upierają, że jednak należy odpowiedzieć na te trudne pytania, jakie zadali. To wtedy dobrze byłoby im "przypomnieć, gdzie jest ich miejsce", stając się bardziej groźnymi, upierdliwym, niemiłym. Wtedy zaczynają się ataki personalne, brzydkie epitety, oskarżenia itp.

Michał Dyszyński

Nieraz sobie zadaję pytanie: co robić z taką manipulacją, silnie sugerującą jak to czyjaś narracja jest "absolutnie oczywista"?

Chyba właśnie tą "oczywistość" należałoby trafnie skontrować, może nawet wyśmiać?...
A pewnie też warto jest wskazać interesowność w takim właśnie stawianiu sprawy.
Najczęściej da się też po prostu przypomnieć, że wcześniej zostało postawione pytanie - problem, który właśnie owa "oczywistość" stawia w wątpliwość. Oczywistość jest bowiem - dla krytycznie myślących - wcale nie oczywista.
Warto się odwołać właśnie do krytycyzmu.