ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Krystalizacja
Nie można dać szczęścia umysłowi, który się jeszcze nie wykrystalizował
w jakimś podstawowym stopniu nie zrozumiał samego siebie na tyle,
aby potrafił zaakceptować to co nieodparte i nieuniknione
i ujrzał jako warte zachodu, tylko to co naprawdę możliwe i dostępne

Nie ma jak spełnić pragnień, które są wewnętrznie sprzeczne
Żadna miłość, żadne pożądanie nie przyniesie spełnienia
jeśli za nimi kryje się zawsze jakaś kolejna niespełniona miłość,
jakieś nowe niezaspokojone pożądanie

Jeśli te wszystkie małe głupie pragnienia staną się tak silne
że przesłonią moc Ja, to takie Ja zawsze będzie cierpiało
wiło się w bólu zepchnięte na dno
wyszydzone i wzgardzone przez swojego właściciela
Bo co by właściciel nie zrobił, czymkolwiek zewnętrznym nie szczycił
Ja bezbłędnie odkryje, że to nie o nie naprawdę chodzi

Dlatego życie w rozdarciu
- pomiędzy tym co niespełnione
- tym co spełnienie daje na krótko
- i tym co prowadzi do szczęścia
ma sens
nawet
jeśli niesie ze sobą cierpienie
nawet
jeśli oznacza tylko trwanie w tym co słuszne
lecz bez szansy na skuteczne rozwiązanie problemu
bo tylko takie życie może nas nauczyć tego
kim właściwie jesteśmy

Dlatego opływani przez słoną wodę życia
musimy krystalizować swoje ja
musimy dowiadywać się,
kim właściwie jesteśmy.
18 maja 2015