ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Nieraz tu deklarowałem się jako zwolennik samokrytycyzmu. Z resztą próbuję ten samokrytycyzm wdrażać tłumacząc się z większości tego, co zadeklarowałem. Ale też przyznam, iż NIE ZAWSZE MAM ZAMIAR SIĘ TŁUMACZYĆ.
Są sytuacje i osoby wzywające mnie do tłumaczeń, które raczej zablokują tę moją skłonność do tłumaczenia, niż dadzą efekt w sugerowanym kierunku. Jakie to są osoby?

Nie tłumaczę się z zasady (choć mogę uczynić od tego wyjątek, w sytuacji, którą rozpoznam jako kwalifikującą się do tego):
- W warunkach zmasowanej nagonki na mnie.
- Gdy moje tłumaczenie ODWODZIŁOBY OD WAŻNYCH SPRAW (częstą praktyką manipulujących dyskutantów jest wzywanie oponentów do tłumaczenia się z czegoś tam, nawet dowolnego, byle tylko odwrócić uwagę od niewygodnych okoliczności)
- Jeśli już wcześniej to wytłumaczyłem (nie jestem na niczyje zawołanie, abym tłumaczył się, bo komuś się tak zachciało)
- Nie tłumaczę się z tego, czego nie głosiłem (np. z przypisywanych mi chochołów, czy innej formy fałszywych sugestii i oskarżeń)
- Jeśli ogólnie uznam, iż moje tłumaczenie NIE SPOTKA SIĘ Z UCZCIWYM PRZYJĘCIEM, a już szczególnie jeśli po stronie wzywającego do mojego tłumaczenia się dostrzegam niedojrzałość mentalną i manipulację dyskusyjną, polegającą na próbach narzucania swojej woli, promowania się na sędziego wszystkiego i wszystkich.

Tłumaczę się z tego, co rzeczywiście zadeklarowałem, wyjaśniam granice użytych pojęć i traktowania spraw.

Dodam też, że im bardziej wojowniczy wobec mnie jest oponent, tym bardziej będę czujnym, aby nie tłumaczyć za wiele. Bo tłumaczenia mają sens wtedy, gdy odbiorca chce owe tłumaczenia uczciwie rozważyć. Jeśli ktoś wyraźnie używa aspektu tłumaczenia jako manipulacji, jako próby zdobywania pewnej formy przewagi, sugestią iż to inni mają się przed nim tłumaczyć (zwykle on sam się nie zamierza tłumaczyć przed nikim), to takie nieuczciwe praktyki będą rozpoznawane i kontrowane.

Michał Dyszyński

Uczciwe, szczere tłumaczenie się z tego, co się zrobiło - czasem może niedoskonale, czasem z czegoś, co nie wyszło, gdy trzeba przyznać się błędu - jest swoistą "perłą" dyskusji. W logice walki "tłumaczą się tylko winni", w ramach paradygmatu, iż dyskusja jest formą starcia, w której wygrywa bardziej uparty i przemocowy dyskutant, tłumaczenie się będzie brane za oznakę frajerstwa. W logice dyskusyjnej NIE BRANIA POD UWAGĘ NIEWYGODNYCH OKOLICZNOŚCI zatem nie należy się tłumaczyć.
Ja uznaję jednak "logikę dyskusyjną", w której w dyskusji nie ma nic wygrania, nie ma zwycięzców, dominatorów, a celem jest WYŁONIENIE OBRAZU SPRAW MOŻLIWIE NAJBLIŻSZEGO PRAWDZIE, SENSOWI, POPRAWNOŚCI ROZUMIENIA.
W tej logice właściwie...
wszystko jest tłumaczeniem!
Tak więc naturalne jest, że TŁUMACZENIE stanowiska jest po prostu samą dyskusją jako taką.

Jednak jest dość znacząca różnica pomiędzy:
- tłumaczeniem stanowiska, sprawy, zagadnienia
- tłumaczeniem się personalnym, z jakichś win, pod presją jakiejś postaci oskarżeń.
Zatem tłumaczę z zasady np. co miałem na myśli, ale już nie "tłumaczę się", bo ktoś ma ochotę mnie o coś oskarżyć, stawiać w pozycji winnego.
Co innego, gdybym się rzeczywiście winnym czuł. Wtedy może bym się tłumaczył też personalnie. Ale to są drastyczne inne sytuacje.

Warto zauważyć, że osoby dyskutujące w trybie walki, agresji bardzo szybko przechodzą do prób narzucenia komuś domniemania winy. Jeśli ktoś wtedy zaczyna się tłumaczyć, to może to zostać odebrane jako akceptacja owego obwiniania. Wtedy to przysłowie "tylko winni się tłumaczą" nawet zyskałoby sens. Ale mamy tu dość kruchą granicę pomiędzy:
- POTENCJALNĄ winą, z której po prostu się tłumaczymy, jeśli POWSTAŁA WĄTPLIWOŚĆ
- JUŻ DOMNIEMANĄ winą, z której ktoś się już tłumaczy, bo "jest coś na rzeczy".

Jeśli nie czuję się winny, to gotów jestem czasem zacząć coś tłumaczyć wątpliwość, potencjalnej winy, ale odrzucę sugestie tłumaczenia się w trybie winy domniemanej.

A przede wszystkim sam tryb agresywny dyskusji uważam za w większości przypadków wadliwy (zawsze się trafi od tego wyjątek, ale reguła jest). Więc jeśli ktoś zbytnio (...) próbuje mnie atakować, wymuszać tłumaczenia się, to zostanie po prostu odrzucony na tej zasadzie, po prostu NIE PRZYJMUJĘ PROBY NARZUCANIA MI KONWENCJI, że miałbym się tłumaczyć, w sytuacji, gdy np. nie widzę chęci do symetrycznego tłumaczenia się przez mojego oponenta.
Tu jest coś za coś - mogę się tłumaczyć, ale mój oponent też ma obowiązek okazać dobrą wolę i tłumaczyć się chętnie i uczciwie wszędzie tam, gdzie tego by wymagała dyskusja. Bo jak się nie tłumaczy, to "perły" mojej otwartości i szczerości w dyskusji pod postacią mojego tłumaczenia takiemu "wieprzowi" nie zamierzam ofiarowywać.

(6) Nie dawajcie psom tego, co święte, i nie rzucajcie swych pereł przed świnie, by ich nie podeptały nogami, i obróciwszy się, was nie poszarpały. (Ewangelia Mateusza 7:6)
(w starych tłumaczeniach Biblii zamiast słowa "świnie" używało się bardziej pejoratywnego okreśłenia "wieprze")

MaluśnaOwieczka

Misiek, nie dlatego nie powinieneś się tłumaczyć, ale, jak to powiedziała Pelikanica: odnoszenie się do każdego zarzutu jest proszeniem się o bęcki - to podstawa PR-u.

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

MaluśnaOwieczka

Michał Dyszyński

MaluśnaOwieczka

Misiek,

a co myślisz o emocjonalnym sporze, kiedy jedna strona krzyczy i odnosi się do każdego zarzutu, a druga strona nie odnosi się do żadnego zarzutu milcząc sama cały czas (bo zna podstawy PR-u), zaś jednocześnie wyśmiewając oponenta poprzez pośrednika i udając, że nie ma z tym nic wspólnego?
Np. czego Putin powiedzieć nie może, tam Miedwiediewa wyśle.

Michał Dyszyński