ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Jedną z definicji istnienia, sformułowaną przez Berkeleya jest "istnieć = być postrzeganym". Ta definicja wydaje mi się niekompletna, ujmująca tylko jeden z przynajmniej kilku aspektów zagadnienia.
W moim przekonaniu, samo bycie postrzeganym jest co najwyżej warunkiem koniecznym istnienia. Nie jest jednak warunkiem wystarczającym. Postrzeganie bowiem może mieć różną naturę. W szczególności istnieją rodzaje postrzegania złudnego, w którym postrzeganie ostatecznie rozmywa się, nie prowadzi do trwałego bytu. Dlatego ja tę berkeleyowską myśl jednak bym zawęził, ograniczył do sytuacji, gdy postrzeganie czegoś spełnia cechę trwałości, jest w stanie niejako wybronić się przed zarzutem o iluzoryczność.

Patrząc na sprawę dalej, wydaje mi się, że chodzi w istnieniu także o coś więcej, niż samo postrzeganie - chodzi o ROZPOZNANIE.
Niezależnie staram się tu jakoś rozwinąć moją teorię rozpoznania, aby później dobrać się jakoś do ontologii rzeczywistości. http://www.sfinia.fora.pl/blog-michal-dyszynski,73/teoria-rozpoznania,17325.html
Ciągnę też wątki tego zagadnienia tutaj: http://www.sfinia.fora.pl/blog-michal-dyszynski,73/hipoteza-celowej-neutralnosci,8743.html#550137

Pełną formą istnienia wydaje mi się też nie postrzeganie w ogóle, ale SAMOPOSTRZEGANIE. Postrzeganie tak w ogóle, można traktować też jako z góry zdefiniowany proces, który nie wyróżnia istnienia. Np. kamera przemysłowa zapisuje obraz, jaki do niej dociera. W jakimś sensie ta kamera "postrzega", bo rejestruje dane. Tyle, że nie o takie postrzeganie chyba ostatecznie chodzi. Postrzeganie w tym pełnym, ontologicznym sensie związane byłoby bardziej z reaktywnością i opcją wyboru.
W kontekście naszej kamery świadectwem istnienia bytu jest zatem nie to, że kamera coś zapisała, ale np. sytuacja, w której w oprogramowaniu kamery zaszyta jest sztuczna inteligencja, która stara się odróżniać rzeczy w otoczeniu. I jeśli znajdzie coś, co uzna za wykrycie bytu jej zaprogramowanego, oprogramowanie uruchomi silniczki sterujące ustawieniem kamery - ta kamera zacznie wtedy wodzić za poruszającym się obiektem (np. intruzem na danym terenie). Taki złożony system musi odróżniać aspekty nowe od stałych. Aspekty stałe stanowią tło, aspekty nowe są poszukiwanym bytem. Kamera zaawansowana ODRÓŻNIA byt od tła, czyli posiada jakąś formę klasyfikacji, zaczątek mechanicznej świadomości. Byt jest zatem WYODRĘBNIENIEM aspektów przypisanych mu względem aspektów jemu obcych. I dopiero takie wyodrębniające postrzeganie jest tym postrzeganiem właściwym - budującym ontologicznie istnienie.

Tu potencjalny czytelnik tego tekstu ma pewnie na końcu języka pytanie: ale czy kamera ze sztuczną inteligencją oferuje nam już samopostrzeganie?
- Tak w pełni, świadome samopostrzeganie to nie jest. Ale jest jego zaczątek - właśnie w tym odróżnianiu aspektów stałych od nowych. To już jest pierwocina preświadomości - już jest pierwszy krok w stronę konstrukcji JA, rozumianego jako to, co znane i pod kontrolą vs COŚ (nie ja) które jest obserwowane, ale niekontrolowane, nieznane. Jest to ten podstawowy budulec świadomości, o którym z resztą piszą behawioryści, którzy za moment przebudzenia się świadomości u dziecka traktują właśnie tę chwilę, gdy dziecko jakoś zaczyna rozumieć swoją odrębność. Podobnie jest także z badaniem świadomości u zwierząt, w słynnym teście lustra, gdy badacze utożsamiają moment poszukiwania plamki obserwowanej w lustrze, choć umieszczonej na głowie zwierzęcia nie w samym lustrze, lecz na własnym ciele. Znowu kluczowe jest wytyczenie owej granicy: ja - reszta.

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Znowu przekopiowuję tutaj swój tekst. Uważam, że ważne idee w nim zawarłem.