ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Ten wątek będzie zamknięty dla komentarzy. Chciałbym tu zastanawiać się nad ideą wolności, ale już w trybie własnym, nie dyskutując z nikim. Nie chcę tu publicznej dyskusji głównie dlatego, że nie spodziewam się znaleźć dyskutanta, który by spełnił moje oczekiwania w zakresie eksploracji idei wolności na sposób dla mnie ostatnio najcenniejszy i bliski celowi, który mam przy tworzeniu tego wątku. Zniechęciłem się też do dyskusji w trybie "kto tu komu narzuci swoje stanowisko poprzez bardziej arbitralno - stwierdzający tryb wypowiedzi". A w przypadku idei wolności, niestety, to jest tryb główny - jedni będą stwierdzać z uporem "wolna wola nie istnieje", inni - odwrotnie - "wolna wola istnieje", ale już pójściem dalej, z wykroczeniem poza prostackie "moja prawda najmojsza" jest jakoś w tej tematyce gigantyczny problem.

Chcę tu wrzucić pewne swoje refleksje na temat idei wolności, których chyba się nigdzie nie wyczyta. One będą bardzo moje. Czy będą to stwierdzenia "najmojsze"?... (czy sam wpadam w pułapkę, podpadając pod zarzut, który formułuję?...)
- W pewnym sensie można powiedzieć, że tak, ale w innym nie. Chodzi o to, że wyżej myślałem o tej "mojszości" w kontekście rywalizacyjnego trybu dyskusji. Tutaj żadnej rywalizacji (właśnie dlatego, że i tak do niej z góry nie dopuszczam) nie będzie, żadnego wpierania komuś, pokrzykiwania na niego, jako to on "głupi jest, że się ze mną nie zgadza", też z zasady nie będzie. Będzie tylko "mojszość" w tym znaczeniu, iż faktycznie te idee w moim umyśle powstały, z tylko dość daleką inspiracją innych ludzi.

Ideę wolności uważam za z zasady ontologiczną

To, co "istnieje" (w niniejszym ujęciu ontologiczne) jest tym, co zostało WYBRANE PRZEZ POSTRZEGAJĄCEGO jako wyłonione z chaosu i pustki.
Bez tego wybrania (zachodzącego w części bezwiednie, ale w innej części świadomie), nie byłoby możliwości stwierdzania istnień. A istnienie nie stwierdzone, czyli też nie POTWIERDZONE jest wątpliwe, jest jedynie hipotetyczne. Coś niestwierdzonego w żaden sposób jest nieodróżnialne od fantazji a nawet od POTENCJALNEJ fantazji, jest NIE WIADOMO CZYM.
Jak coś jest nie wiadomo czym, to jak o tym powiedzieć, że to "istnieje"?...
- To byłby bezsens.
Na tym zakończę wstępniaka do tego wątku.

Michał Dyszyński

Wolność jest związana z dualizmem - ROZDWOJENIEM (minimum rozdwojeniem, bo może oczywiście też tu roztrojenie, rozczworzenie, czy co tam dalej...). Aby była wolność musi być jakieś za kontra przeciw, góra vs dół, dobro vs zło, byt vs nicość itp.

Dualizm sięga w owo pojęcie bardzo głęboko - dualistyczne jest nie tylko to, jakie mamy opcje do wyboru, ale dualistyczny jest sam układ tego, jak do tych opcji podchodzimy - czyli dualistyczne jest owo RÓŻNICOWANIE VS UTOŻSAMIANIE.
Aby być wolnym trzeba się nie tylko zdecydować CO wybrać, ale JAK wybrać, KIM SIĘ STAWAĆ wobec samego wyboru.

Michał Dyszyński

Wolność konstruuje dychotomię pomiędzy trwałością a zmiennością.
Samo stwierdzenie czegoś (a wybór jest formą stwierdzenia) jest już zmianą, co oznacza z automatu opowiedzenie się po stronie zmienności. Z drugiej strony, aby zmianę dostrzec, trzeba mieć jej alterego - stałość. Zmienne może być tylko coś, co albo było wcześniej stałe, albo przynajmniej w myślach posiada instancję oczekiwania tego, jako stałe, niezmienne.
Trwałość też dostrzeżemy tylko wtedy, gdy postrzeganemu aspektowi jakoś "grozi" zmiana. Wtedy to powiemy, "to jest stałe". Jeśli coś jest stałe zbyt długo, zaczyna habituować, czyli zanikać w świadomości obserwatora. Można próbować to zanikanie utrzymywać w sposób intencjonalny, ale mechanizm takiego utrzymywania będzie niczym innym, jak tylko NARZUCENIEM INTENCJONALNEJ ZMIENNOŚCI na ową stałość.