ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Chcę tu napisać o czymś właściwie oczywistym. Bazowe spostrzeżenie jest banalne: spostrzegamy i obejmujemy rozumowaniem świat i idee opisujące rzeczywistość wyłącznie tymi zasobami, mechanizmami, modelami, które posiadamy na aktualnym poziomie rozwoju.
Banał...
Ale jakby wcale nie banał. :shock:

Dlaczego jednak nie banał?
- Bo mam wrażenie, że większość ludzi jest przekonanych, że wcale nie postrzega świata i idei jakimiś własnymi zasobami, lecz bliżej nieokreśloną "logiką", "prawdą", czymś absolutnym, niezależnym od naszej indywidualności, subiektywności, historii poznawanych faktów i idei. Jak rozmawiam z ludźmi, to mam nieodparte wrażenie, iż niemal każdy jest przekonany, iż widzi rzeczywistość samą w sobie, że sądy o tej rzeczywistości są pobierane z jakiegoś absolutu.
Niewiele osób widzi to tak, jak by to sugerowało powyższe spostrzeżenie, czyli np. że tak rozumieją temat, jak udało im się ten temat zgłębić i przyswoić - ze wszystkimi potencjalnymi błędami tego przyswajania, niedoskonałościami, a nawet możliwymi niepoprawnościami. Dlaczego tak jest?
- Wg mnie chyba jakaś taka bieżąca potrzeba posiadania racji. Ta potrzeba nadpisuje w realnych ocenach i zachowaniach ową prawdę, którą na początku tego posta sformowałem, a której chyba trudno jest szczerze zaprzeczyć.