ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Większość zła, grzechów, nieszczęść ludzkich nie wynika z tego, że złoczyńca chce być zły. Takiego zła uświadomionego, czynionego z premedytacją jest raczej niewielki odsetek. To najczęstsze zło bierze się Z NIEZDOLNOŚCI DO PORADZENIA SOBIE Z KONFLIKTAMI W ZAKRESIE KSZTAŁTU DOBRA, jakie w intencji złoczyńca ma.

Najbardziej typowym mechanizmem złych czynów jest SKUPIENIE SIĘ NA POWIERZCHOWNYCH ASPEKTACH SPRAW - najczęściej na osobistej szybkiej przyjemności, uldze, na przekonaniu, że tak się uda załatwić sprawę.

Taki Putin, czyniący swoimi decyzjami gigantyczne zło, w swojej paranoi jest przekonany, iż działa na rzecz dobra. Wszak wg niego "dobrze będzie", jeśli zacznie on władać niepodzielnie najpierw Ukrainą, a potem - jak się uda - kolejnymi krajami. Skorumpowany urzędnik czy biznesmen chce "tylko zarobić", nie ma intencji zła dla innych ludzi, ale chce dla siebie pieniędzy, które (przynajmniej tak mu się wydaje) najłatwiej mu się zdobywa, gdy łamie się reguły prawa, uczciwości. Tyran domowy też najczęściej będzie swoje agresywne, niszczące wobec domowników postawy przedstawiał jako wynikające z dobrych intencji - w szczególności z "zaprowadzania porządku i dyscypliny".

Skupienie się na pierwszej intencji, pierwszym wrażeniu - to typowy komponent zła w większości przypadków.
Albo inaczej:
Brak intencji wyjścia poza pierwszy (zwykle ten emocjonalny) odczyt rzeczywistości, ponad pierwszą sugestię, nie wdrożenie żadnej postaci kontroli, czujności wobec popełnienia potencjalnie błędu - to jest to, co powoduje, że zło na świecie jest tak powszechne.

Gdy się ludziom, którzy czynią zło, mają złe postawy tłumaczy, że to, co robią, krzywdzi innych (często krzywdzi ich samych), to niestety najczęstszą postawą jest szybkie odrzucenie tej sugestii. Złoczyńca, "z dobrymi intencjami" jest bowiem tym, który właśnie dlatego nie rozpoznaje zła, które czyni, bo się skupia na samej swojej intencji (przecież "tej dobrej"), a nie na rzeczywistych skutkach swoich działań.
Patrząc tylko na (dobrą) intencję, można czynić wszystko, praktycznie dowolnie wielkie zło, będąc jednocześnie "szczerze przekonanym", że robi się dobrze.

Złoczyńców działających z pełną premedytacją jest naprawdę niewielu. A zresztą nawet tacy złoczyńcy gdzieś na dnie swoich intencji mają jakąś - pokrętnie rozumiane - rozumienie "dobra" swoich działań - np. ktoś uważa, że "dobre" jest odczucie tej satysfakcji krzywdzenia, jaka się u niego pojawia.

Wniosek praktyczny byłby dość prosty:
Aby nie być złym człowiekiem niezbędne jest wyjście poza samą intencję (którą każdy sobie dowolnie może uznawać za "dobrą"), a skierować uwagę na to OBIEKTYWNE SKUTKI wyborów, które podejmuje.
Gdy rozmawiam z ludźmi, którzy tkwią i brną w błędy, to podstawową cechą łączącą ten typ osobowości jest właśnie skupianie się na intencjach, z niezdolnością do dystansu i spojrzenia na sprawy od strony "co się realnie dzieje, gdy dalej robię to, co robiłem do tej pory". Skupienie się na swojej (z założenia przecież "dobrej") intencji, jeśli jest bardzo silne, praktycznie przesłania racjonalny ogląd spraw, uniemożliwiając wyjście ze złych postaw, z grzechów, z krzywdzenia innych.

towarzyski.pelikan

Michał Dyszyński

MaluśnaOwieczka

MaluśnaOwieczka

Misiaczku, ja się jednak muszę przyznać, że czuję wielkie wyrzuty sumienia ostatnio, bo przychodziły tu w ciągu ostatnich lat pod dom takie dzikie zwierzęta i wyjadały, co się dało. Nie miałem sumienia ich nie podkarmić.
Przychodziły potem codziennie, przez 3 lata. To zawsze wieczorem wystawiałem michy.

Aż w tamtym roku wpadłem w wielkiego doła, akurat na zimę, i przestałem dosypywać.
I teraz już przychodzą o wiele rzadziej i o wiele mniej. A te co przychodzą, to chyba jakieś w ogóle inne są osobniki.

I ja zrobiłem zło, bo mogły się przyzwyczaić do tej michy pod moim domem, a jak potem nastała zima, w misce było trzy razy mniej żarcia, a one mogły już nie pamiętać jak się samodzielnie zdobywa pożywienie i przymierać przeze mnie głodem.
I to jest moja wina. I tak oto moje "dobre serce" skutkowało złem. Dużo o tym myślę ostatnio. Nie mogę sobie z tym poradzić.