ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Św. Tomasz był autorem pewnej grupy tzw. "dowodów na istnienie Boga". Nie chcę się nimi zajmować, sprawa jest powszechnie znana, są dostępne źródła na temat tych rozumowań.
Ponieważ tu na sfinii parę razy już formułowałem rozumowania, które mi osobiście też jakoś wspierają ideę Boga, to pomyślałem sobie, że może warto by je zebrać. Pomyślałem sobie o tym dlatego, że jeden z tych "dowodów" przed chwilą sformułowałem w zupełnie innej dyskusji. Oto cytat:

Michał Dyszyński

Drugi dowód mojego autorstwa, który już chyba ze 2 razy (może więcej) tu na sfinii formułowałem, mógłby nosić nazwę: dowód z nieuchronności powstania istoty doskonałej.

"Dowód" opiera się o następujące (naturalistyczne w duchu) rozumowanie. Szacuje się, że Ziemia ma niecałe 5 mld lat. Przyjmując wersję naturalistyczną powstania życia na naszej Planecie, a także szacowany czas trwania naszego Wszechświata na ponad 13 mld lat, sensowne wydaje się założenie, że gdzieś w czeluściach kosmosu powstały jakieś cywilizacje znacznie wcześniej - np. parę miliardów lat przed ludzkością.
Ludzkość jaką znamy już dziś ma poziom wiedzy i rozumienia taki, że jest w stanie tworzyć dzieła, które dla naszych nie takich dalekich przodków byłyby magią (tak byłyby postrzegane). A rozwój ludzkości wciąż przyspiesza. Przez ostatnie 200 lat przeskoczyliśmy do bardzo zaawansowanej cywilizacji technicznej. Mamy sztuczną inteligencję, która zbliża się swoimi możliwościami do poziomu powstania sztucznej świadomości, mamy komputery kwantowe, niesamowite technologie. Do czego dojdzie ludzkość za tysiąc lat?...
Przy tym tempie rozwoju, właściwie to nawet nie bardzo jest jak prognozować te zmiany. To już jest niewyobrażalne. A za tysiąc tysięcy - milion lat?... Do czego dojdzie ludzkość?... :shock:

Milion lat w skali geologicznej, to chwilka. Mamy jeszcze do rozważenia jaki poziom wiedzy, rozumienia osiągnie ludzkość za tysiąc milionów - miliard lat... Jakie by były tu rozumienie, technologia?...
A przecież miliardów lat przed powstaniem Ziemi jest całkiem sporo... Ileż cywilizacji mogło powstać?
Nawet jeśliby w większości te cywilizacje się samounicestwiały, to i tak jest spora szansa, że niektóre przetrwały i się rozwijały wiele milionów lat po poziomie, który ludzkość osiągnęła aktualnie. Wygląda na to, że przed nami powstały już umysły, które przekraczają umysł człowieka w stopniu, jakiego po prostu nie jesteśmy sobie w stanie wyobrazić. Można by mówić o stopniu BOSKIM rozwoju tego umysłu. A są przecież teorie, w ramach których wszechświatów było wiele - niektóre się zapadały, inne przetrwały. Przed naszym Wszechświatem mogło być tysiące wszechświatów, w których powstawały cywilizacje mające na rozwój miliardy lat. Byłoby wręcz dziwne, gdyby któraś z nich nie wykształciła umysłu o mocy, jaką dzisiaj my utożsamiamy z mocą umysłu boskiego.
Jest bardzo prawdopodobne, że boski umysł powstał przed nami, a nawet że powstał na zasadzie naturalnej, naturalistycznej.
W każdym razie jeśli ktoś odrzuca ideę Boga, bo przyjmuje - jako alternatywę - naturalizm, to chyba powinien wziąć pod uwagę także ten scenariusz, kiedy W TYM JEGO ZESTAWIE ZAŁOŻEŃ tez powstaje umysł nieodróżnialny mocą od umysłu boskiego. I to wszystko z całkiem nie takim małym prawdopodobieństwem.

Michał Dyszyński

Trzeci "dowód" istnienia Boga, jaki sobie - już dość dawno temu - sformułowałem, można by nazwać "dowodem istnienia Boga z problemu godlowskiej nieoznaczoności".

Idea jest następująca:
Z tw. Godla o niezupełności wynika, że żaden system aksjomatów nie wyznacza jednoznacznie niesprzecznej postaci teorii.
Świat (moje założenie) powinien być oparty o logiczne zasady, o TRWAŁOŚĆ. Tymczasem tej trwałości nie mamy na poziomie logicznym, jest tu wielka niepewność, niewyznaczalność reguł świata, jakiegokolwiek zbioru aksjomatów nie wzięlibyśmy na start. COŚ/KTOŚ musi tu zadecydować, przeciąć te niejasności.
I dla tej roli nie widzę żadnego innego "mechanizmu", jak tylko decyzję Boga, który swoim niewyobrażalnie precyzyjnym oglądem rzeczywistości podejmie decyzję JAK USTALIĆ KSZTAŁT RZECZYWISTOŚCI.

Michał Dyszyński

Czwarty mój "dowód istnienia Boga" zasługuje na nazwę: dowód ze stwierdzonej stabilności Wszechświata.

Dlaczego w ogóle Wszechświat miałby być stabilny?...
Niektórzy powiedzą: skoro taki właśnie Wszechświat - stabilny w wystarczającym stopniu, aby się nie rozpaść - jest, to takim być musi i "koniec pytań". A ja się przeciw takiemu ujmowaniu spraw buntuję, bo nie widzę powodu, aby kwitowanie sprawy stabilności Wszechświata, de facto na zasadzie "jest, bo jest, a więc nie pytaj" miało podstawy. Ja akurat pytam.
I w moim odczuciu (dowód "z odczuć", niestety... śliska sprawa..., wiem...) osiągnięcie stabilności Wszechświata przez miliardy lat domaga się czegoś dodatkowego w strukturze samego istnienia - jakiejś mocy, woli ochronnej przed destrukcją. I tu pasuje mi Bóg - jako źródło owej mocy.

Zdaje sobie sprawę też, że "dowód" ten ma słaby punkt, polegający na tym, że opiera się na paradygmacie "bo inaczej wszystko rozleci się w chaos", ale jeśli ten paradygmat uznamy, to z kolei można ów paradygmat zastosować do samego Boga. W tym ujęciu Bóg "nie rozlatuje się w chaos", czyli jeśli On się tak nie rozlatuje, to i świat się ma prawo nie rozlatywać. W końcu mamy tu tylko to przypisanie do pierwszego bytu, o wystarczającej mocy ochronnej przed chaosem. Dlaczego tę moc miałby mieć Bóg, a nie Wszechświat sam z siebie?...
Ale na to pytanie jest według mnie, całkiem zgrabna odpowiedź, wynikająca z zadania sobie innego pytania: A CZYM WŁAŚCIWIE POWINNA SIĘ CHARAKTERYZOWAĆ owa moc chroniąca przed destrukcją w chaos?
Patrząc na sprawy bez warunków dodatkowych możemy chyba jako podstawową właściwość owej mocy uznać: DOSTOSOWAWCZOŚĆ WOBEC ZAGROŻEŃ. Wraz z ową dostosowawczością, jej inteligencją, mocą, wolą rodzi się zdolność do obrony przed destrukcją.
W pewnym sensie zatem można by przeformułować ów argument ze stwierdzenia "musi być Bóg", na "musi być źródło porządku, które jest wystarczająco inteligentne, dostosowujące się do potencjalnych wyzwań, zagrożeń, aby zadaniu podołać". Czyli jednak inteligencja jest WYMAGANĄ CECHĄ. A to właśnie powoduje, że owo "coś", co konstytuuje nam Wszechświat, rzeczywistość uznaję za nie zbiór bezosobowych reguł, jakichś "praw fizyki", lecz że musi to być byt czujący, reaktywny, świadomy, umiejący konstruować cele, a potem te cele realizować - byt OSOBOWY.