ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Od lat doskonalę w swoim mentalnym modelowaniu pewien ideał. Ten ideał chyba nie ma stosownej nazwy w języku polskim. Przybliżyć go można wyrażeniami, które sugerują różne kierunki myśli, ale synteza ich w spójną całość i tak pozostanie aktem indywidualnej woli i pomysłowości.
Mój ideał polega na połączeniu w spójną całość następujących kierunków rozwoju świadomości:
- Idea prawdy, rozumiana jako dążenie do chwytania rzeczywistości myślą w taki sposób, aby później owe uchwycenia stawały się użyteczne dla dalszych wobec tej rzeczywistości działań, postaw, rozumowań. Jest zawarta w tym znaczeniu "rzeczywistości" także "rzeczywistość myśli i uczuć", czyli wspomniana wyżej "użyteczność" nie jest pojęciem zogniskowanym na jakichś praktycznych kontekstach, lecz raczej na skutecznym rozwoju świadomości.
- idea dobra rozumianego jako harmonijne egzystowanie wobec innych istot czujących, a także wspomaganie rozwoju zarówno tych istot, jak i samego siebie.
- idea szczęścia, satysfakcji. Czym owa idea właściwie jest osobną kwestią do odkrywania. Na start mamy tę intuicję, w ramach której zakładamy, iż świadomość dysponuje czymś w rodzaju wbudowanego, niezbywalnego systemu oceny stanu, w jakim się znajduje, zaś pozytywna ocena tego stanu skutkuje wrażeniem chęci trwania w tym stanie, rozwijania go, udoskonalania.
- idea trwałości, stabilności, swoistego hartu i sprytu epistemicznego, która z jednej strony wprowadza aspekt jakiegoś zabezpieczenia dla poprzednich idei, a z drugiej związana jest z utrzymaniem indywidualności jednostki, która w ramach całego tego systemu funkcjonuje.

Aby się takiego systemu trwania w ramach owych idei dorobić, umysł i uczucia człowieka zostały zesłane na świat, w którym tego wszystkiego trzeba bronić i kształtować to W OBLICZU PRESJI zarówno ze świata, jak i własnych słabości. To wobec tej presji stajemy się! Presję zewnętrzną musimy pokonać. Presja jest z jednej strony naszym "wrogiem", ale z drugiej powodem do rozwoju.