ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Wyobraźmy sobie, że oto ktoś stworzył androida bardzo zaawansowanego. Postanowił tego androida uczynić nieodróżnialnym od człowieka. Powiedzmy, że kwestia ciała została rozwiązana, jest nieistotna (można rozważać przypadek wzięcia ciała od innej osoby), więc pytanie dotyczy tylko umysłu, uczuć. Oto twórca owego androida teraz po analizie tysięcy zachowań ludzi tworzy na ten wzór u androida uczucia. Na początek niech to będą uczucia przyjemności i radości. Jakieś tam wzorce neuronalne zostały skopiowane z tysięcy ludzi i teraz są wszczepiane do androida, aby ten odczuwał radość i przyjemność.

Zadaję pytanie: czy jest możliwe idealne odwzorowanie takich uczuć i myśli - tak po prostu, biorąc odpowiednie wzorce?
Ja uważam, że to się nie da. Przyjemność bowiem tak realizowana jest przyjemnością z niczego. Czy przyjemność z niczego, taka po prostu przyjemność może być jakkolwiek zrównana z przyjemnością z czegoś, co wzięło się z historii przeżyć osoby?...
Według mnie jest to nieporównywalne. To z CZEGO jest przyjemność stanowi coś nierozerwalnego z samą przyjemnością. Tak przyjemność symulowana, jeśli tylko zacznie w istocie reagującej jakoś żyć, będzie się degradowała, bo zabraknie jej "napędu", powodu.
To jest też i mój argument za tym, że w ogóle życie, odczuwanie jest pewnego rodzaju całością, w której liczą się nie wyizolowane uczucia, emocje, myśli, ale cały system ich powiązań z życiem, także z ciałem.