ŚFiNiA

Michał Dyszyński

W jakimś sensie wszyscy prawie mają (po swojemu rozumiane) dobre intencje. Dlaczego tak jest, że wiele osób te dobre intencje deklarujących, z reguły czyni jeśli nie jawne zło, to przynajmniej działa kontrowersyjnie, często im "jakoś tak wychodzi", że dzieją się w efekcie złe rzeczy?...
Mówi się, że dobrymi chęciami jest piekło wybrukowane. Ale z drugiej strony przecież też niezbywalnym elementem etycznego postępowania jest jakaś forma dobrej woli. Jakie są te najważniejsze mechanizmy, sprawiające, iż dobra wola u jednych relatywnie często wychodzi na zło, podczas gdy dobra wola innych daje najczęściej dobre owoce?...

W moim przekonaniu kluczem do prawdziwej dobrej woli jest KRYTYCYZM, a z nim RZECZYWISTA CHĘĆ DO KORYGOWANIA EWIDENTNIE STWIERDZONYCH BŁĘDÓW.
"Dobra wola" bez (samo)krytycyzmu, najczęściej w działaniu, patrząc po owocach okazuje się nieodróżnialna od złej woli.

Jeśli ktoś stawia sprawy na zasadzie "tak wymyśliłem, a wymyślając to, miałem dobre intencje, więc teraz już absolutnie nie przyjmuję już żadnych modyfikacji do swojego planu", to znaczy, iż albo taki ktoś jest pyszałkiem, roszczącym sobie boskie atrybuty wiedzy absolutnej (przynajmniej w momencie formułowania owego planu), albo jawnie ów ktoś oszukuje z tym "dobrem" swoich intencji, owo "dobro" jest zaś pustą nazwą, bez uznanej w języku treści, pozostając w rzeczywistości chciejstwem tego, który się na owo "dobro" powołuje.
Prawdziwa dobra wola nie polega na tym, że wyłącznie w sobie ustalamy, co jest dobre, a co złe, lecz jest związana z GOTOWOŚCIĄ DO NEGOCJACJI, czy czasem inne osoby widzą kwestię owego "dobra" inaczej. Bo tam, gdzie jest więcej niż jedna osoba uczestnicząca w jakiejś wspólnej relacji, tam też każdy uczestnik owej relacji ma prawa oczekiwać poszanowania tego, co pragnie, co jest jego dobrem. Despotyczne dekretowanie "dobra" na zasadzie "dobre jest wyłącznie to, co mi się jawi jako dobre", to nic innego tylko zło.

Michał Dyszyński