ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Czym jest obdarzona wolnością świadomość?...
Z grubsza można by powiedzieć, iż świadomością jest taka struktura, zdolność, ośrodek, złożony mechanizm, system reagowania, który JEST W STANIE OCENIAĆ to co ma na wejściu (doznania) w kontekście jakichś kryteriów, aby dalej z tego dopracowywać się decyzji, jak postąpić.

Aby w ogóle być w stanie takiej oceny dokonywać, niezbędne jest, aby świadomość w sobie DOKONAŁA PODZIAŁU pomiędzy aspektem pozytywnym (umownie rozumiane "dobro"), a negatywnym (umownie rozumiane "zło"). Inaczej mówiąc świadomość - jako całość, jako to, co może decydować - musi najpierw "zdobyć świadomość" (czyli tu w znaczeniu uzyskania jakiejś formy zrozumienia, zdolności do poprawnych rozpoznań), że pewne aspekty, działania, okoliczności, skutki są negatywne, zaś inne mogą być pozytywne. Bez tego świadomość (jako to to coś zintegrowane, decydujące, jako ta struktura) nawet nie zaistnieje!

To zaś powoduje, że świadomość musi zetknąć się nie tylko z dobrem, ale i ze złem. Każda próba ofiarowywania świadomości wyłącznie dobra, ostatecznie i tak spowoduje w ostatecznym rozrachunku przekonwertowanie części owego dobra do formy jakiegoś zła.
Bo automatycznie owa świadomość będzie umieszczała "zero skali rozpoznania dobra vs zła" z grubsza pośrodku tego, z czym się spotyka.
Jeśli dostajemy każdego dnia smaczny posiłek (dobro), a któregoś dnia byśmy dostali posiłek nieco mniej smaczny, to nasza świadomość uzna ten nieco mniej smaczny posilek za "zło". I będzie to zgodne z jej naturą i uczciwością rozpoznania. Nie znając bowiem tego bardziej negatywnego końca skali (posiłek wstrętny, ledwo dający się przełknąć, albo w ogóle tak obrzydliwy, że trujący i nie do zjedzenia) świadomość umieści najmniejsze dobro na pozycji największego zła.

Dopiero poznając zło "w jego pełnej krasie", świadomość zyskuje możliwość - zgodnego ze swoimi doświadczeniami i wynikającym z nich rozumowaniem - ustanowienia "punktu równowagi" gdzieś na pozycji takiej, w której okazywana przez tę świadomość wolność będzie nieparadoksalna, da szansę na spełnienie, szczęście.

Patrząc na ogrom zła świata nam znanego, pewnie naturalnym będzie pomyślenie: ale może dałoby się tę wiadomość zła zdobyć taniej, czyli nie w tak strasznym nieraz, bezsensownym, dzień za dniem trwającym poczuciu beznadziei, bólu, krzywdy. Ja też mam taki odruch, aby właśnie tak potraktować to największe zło świata, o jakim słyszymy, a nieraz jakie staje nam bezpośrednio na życiowej drodze. Zdaję sobie jednak sprawę, że gdyby owo zło odrealnić, uczynić go pomniejszonym, to automatycznie owo zło nie wyznaczy tego końca skali, który by dalej pozwolił na ustawienie tego punktu neutralnego z grubsza pośrodku obserwowanych aspektów rzeczywistości. Wtedy jakaś część dobra, zostałaby zaliczona do zła, tylko dlatego, że środek skali właśnie tak jest usytuowany, że czyni owo dobro subiektywnie złem.

Nie znając zła, nie sposób jest też się przed nim chronić. Powiedzenie komuś "jest takie coś, czego masz unikać, ale nie powiem ci co to jest, bo by to sprawiło ci przykrość" stworzyłoby co najwyżej atmosferę lęku przed nieznanym zagrożeniem, a nie poprawną radę czego unikać, jak sobie organizować decyzje i rozpoznania świata.
Tylko mają ROZPOZNANE zło, możemy je uwzględniać w naszym rozumieniu, planach na przyszłość. Im bardziej "czysto teoretycznie", za zasłoną zmiękczającą przykre aspekty mielibyśmy poznawać problematyczne aspekty rzeczywistości, tym bardziej owo poznanie okaże się niepełne i nieskuteczne właśnie w tym zakresie, w którym prawda została skrzywiona, wypaczona w celu zachowania poznawczego komfortu emocjonalnego.

Poznanie tego co złe, zetknięcie się z tym złem także z pobudzeniem aspektu woli, emocji, intuicji, jest INWESTYCJĄ ze strony świadomości, jest też formą DARU od losu, jest źródłem WOLNOŚCI I MOCY (oczywiście nie samo, bo łącznie z poznaniem dobra i poznaniem metod, które pomagają świadomości zarządzać całym tym układem, aby w ostatecznym rozrachunku dobro wygrało ze złem na poziomie samej świadomości.

Michał Dyszyński