ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Warto byłoby chyba jakoś sformułować ten główny powód, dla którego emocje z reguły działają destrukcyjnie na rozum. Ten powód wynika bezpośrednio z tego, jaki rodzaj nacisku na osobowość wywierają emocje - formułują one jakby "komunikat", nakaz mentalny: natychmiast rzuć wszystko inne i zajmij się tylko tym, co ja teraz chcę wymusić!
Emocje są - z samej swojej natury - zawłaszczające, despotyczne, żądające absolutnego oddania się im. Tymczasem rozum...
Rozum buduje dokładnie przeciwne emocjom podejście do spraw - postawa rozumowa związana jest z:
- ustanowieniem dystansu
- poddaniem decyzji w wątpliwość
- rozpatrywaniem alternatyw
- analitycznym ujmowaniem zagadnień
- blokowaniem pochopności wnioskowania.

Tymczasem pochopność jest właśnie główną cechą emocji - jest ich DNA, jest sposobem działania. Emocje funkcjonują niczym despota, żądająca, nie znosząc sprzeciwu: reaguj natychmiast! Już teraz! Nie patrz na nic innego! Rzuć wszystko! Nie patrz na nic innego!

Ludzie emocjonalni będą ignorowali większość przesłanek, które nie mieszczą się w tym pierwszym wezwaniu, jakie życie niesie. Ludzie emocjonalni złapią to pierwsze, a nie dadzą sobie szans na spojrzenie alternatywne, które często okazuje się być lepsze od tego, które nam życie narzuciło na start.