ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Czym właściwie pragnienie?
Temat uruchomił się już w kilku wątkach na sfinii. Ostatnio został powiązany z brakiem czegoś, ktoś pragnie mieć, ale teraz ma tego brak.
Ja stoję jednak na stanowisku, że samo odczuwanie pragnień nie jest w prostym związku z brakiem tego, co się pragnie. Twierdzę, iż owo odczucie jest znacznie bardziej autonomiczne, niż to się z pozoru wydaje.
Można pragnąć bowiem nawet tego co się ma. Można pragnąć sprzecznie z konkurencyjnym pragnieniem w nas, czyli pragnąć, aby coś było i jednocześnie, aby to odeszło.
Pragnienia, które ja czuję i rozumiem, są bliskie idei zaciekawienia, niepewności, ale też mocno skomplikowanego dziania się w emocjach - dziania niekoniecznie wyraźnie ukierunkowanego. Osiągnięcie tego, co się pragnie, nie musi wcale definitywnie zakończyć samego pragnienia, choć zapewne jakoś je przekształci.

Michał Dyszyński

Pragnienia su dość nieokreślonym związku z satysfakcją. Pierwsze wrażenie niby mamy takie, że satysfakcja powstaje gdy zaspokoimy swoje pragnienia. Ale to jest znacznie bardziej skomplikowane. Podobnie też naiwne jest przekonanie, że nie mając pragnień bylibyśmy szczęśliwi. Brak pragnień jest w istocie stanem, w którym nic nam się nie chce. A to jest stan bliższy nudzie, nawet depresji, niż szczęściu.

Semele

Z bloga starego człowieka:

Uczeń Hǎo Chī udał się do Mistrza aby zadać mu pytanie, które dręczyło go od dłuższego czasu. Mistrz spoczywał w cieniu krzewu magnoli i wpatrywał się w przepływające po nieboskłonie obłoki. Hǎo Chī poprosił Mistrze o pozwolenie zadania jednego pytania, a gdy je otrzymał, rzekł:
Mistrzu, uczyłeś mnie, że jedynie życie pozbawione pragnień może przynieść spokój i prawdziwe szczęście. Dlatego też, zgodnie z twymi wskazówkami, zapragnąłem prowadzić takie właśnie życie i pozbyć się wszelkich pragnień.
Jak jednak mogę się pozbyć tego pragnienia, nie pragnąc tego?

Mistrz milczał, a szelest trawy stał się tak głośny, że zagłuszył huk wodospadu.

Michał Dyszyński

pragnienia powstają dość naturalnie jako efekt spostrzegania. Obserwując świat będziemy pod działaniem swego rodzaju wrodzonej gotowości do odpalenia sobie jakieś postaci pragnienia bazującego na tym, co widzę. Wręcz ten związek z postrzeganiem jest wewnętrzne, wręcz SPOSOBEM postrzegania jest odpytywanie swoich odczuć, czy czasem może tutaj nie warto byłoby czegoś sobie popragnąć.

Semele

Michał Dyszyński

Od pewnego czasu łączę sobię pragnienia że szczęściem w ten sposób, że szczęście powstaje jako efekt swoistego PRZYTRZYMANIA pragnienia nawet po tego pragnienia zrealizowaniu się, jest związane z formą dalszego pragnienia tego co mamy, w czym się realizujemy. W tym znaczeniu owo pragnienle staje się bliskie idei akceptacji.
Akceptując to, co jest teraz naszym udziałem wciąż tego pragnąc, cieszymy się tym wciąż i jesteśmy szczęśliwi.
Chodzi o to, aby nie dopuścić do habituacji, czy innej formy przekształcenia odczuwanych doznań w coś niesatysfakcjonującego.
Niektórzy nauczyli się tej sztuki, że potrafią przytrzymać w sobie pragnienia, satysfakcje, szczęście. Wrogiem szczęścia jest postawa w stylu: zawsze mi mało, żądam więcej, nie będę się zadowalał byle czym.