ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Odrzucam z zasady krytykę tych, co wytykają mi różne rzeczy z pozycji wyniosłości, którzy nigdy nie próbowali się zmierzyć z materią problemów, których brak rozwiązania krytykują.
Jeśli ktoś sam nie wykazał, że coś w ogóle da się zrobić, to wg mnie krytykuje kompletnie bezzasadnie. A jeśli nawet coś ogólnie da się zrobić, ale krytykujący nie ma na swoim koncie rozwiązania takiego, bądź podobnego do niego problemu, to też niech się ze swoją krytyką wynosi, bo nie zrobi ona na mnie wrażenia.

Na tym forum nieraz objawiał się festiwal zarzutów różnych, stawianych przez osoby, które nigdy nie wykazały, że tym wyzwaniom opiewanym przez te zarzuty sami by sprostali. Taka krytyka jest pusta, bezzębna, do lekkiego zignorowania jej jako czynioną przez kogoś nieuprawnionego.

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Do pewnego stopnia odpowiedź na pytanie zawarte w tytule wątku może być twierdząca. O co chodzi w tym "do pewnego stopnia"?
- Chodzi o to, że każdy ma prawo KRYTYCZNIE PATRZEĆ NA WSZYSTKO. Właściwie to może i wręcz pewnego rodzaju obowiązek krytycyzmu powinien zostać sformułowany z racji tego, że jesteśmy ludźmi, którzy spotykają się ze złożonością zagadnień życiowych. A skoro przesłanki życiowych decyzji nie są oczywiste, to krytycznym ogólnie trzeba być.
Zatem ów tytuł wątku należałoby doprecyzować, że nie chodzi o to, aby powstrzymywać się z krytycznym spojrzeniem na świat, życie, ludzie, decyzje tak swoje, jak i innych, ale o WYRAŻANIE KRYTYKI W TRYBIE PRETENSJI do kogoś.
Twierdzę zatem, że raczej nie tyle problematyczne jest krytykowanie, co posiadanie pretensji do kogoś, dyskredytowanie go, jeśli się nie sprawdziło (najbardziej wiarygodne byłoby sprawdzenie samodzielne), czy w ogóle rzecz jest wykonalna, a do tego, na ile owa wykonalność jest realna i sensowna w takich, czy innych warunkach.