ŚFiNiA

Michał Dyszyński

- Odpowiedź jest prosta: bogacze zazdroszczą biedakom PRAWDZIWOŚCI ŻYCIA.

Bogacz może więcej kupić, świat przed nim stoi otworem, może spełniać swoje różnorodne marzenia, o których spełnieniu biedak może co najwyżej pomarzyć. Ale jest koszt ukryty tego stanu wygody, dostępności dóbr, możliwości kapryszenia sobie na różnorakie sposoby. Tym kosztem jest świadomość, że NIE JESTEŚMY PRZETESTOWANI.
Wiem, że cel "być przetestowanym" wielu się wyda nieistotny, wydumany. Przecież (rzekomo) "w życiu o to chodzi", aby doznawać przyjemności, wykazywać się swoją sprawczością, przewagą nad innymi, zdobywać to najprzyjaźniejsze, najbardziej ekscytujące. Tak sobie chyba większość myśli, a moje nieśmiałe sugestie, że tak naprawdę WSZYSCY PRAGNĄ TESTU - MOŻLIWOŚCI WYKAZANIA SIĘ JAKO WAŻNE, WARTOŚCIOWE JEDNOSTKI są i będą wyśmiewane.
A ja się i tak upieramy przy swoim.

Upieram się, że w tle tych niezliczonych działań, marzeń, celów życiowych jest właśnie (nieraz dość mocno zakamuflowany, ukryty pod pozorami, wskazującym na coś innego) jest właśnie to pragnienie: okazania swojej wartości, udowodnienia ludziom i samemu sobie, żeśmy sroce spod ogona nie wypadli, że NAPRAWDĘ jest za co nas cenić, lubić, nawet kochać.
Twierdzę też, że gdy czujemy, iż dostajemy ludzką akceptację i dobra tak zupełnie gratis, tak za nic, to czujemy się źle. Niektórzy myślą, iż najważniejsze jest po prostu być na szczycie, być bogatym, władczym, a to JAK NAPRAWDĘ przedstawia się stan wartości naszego wpływu na świat i innych ludzi, to nieważne, to się nie liczy, bo wystarczy, że wszystko WYGLĄDA TAK, JAKBYŚMY BYLI WARTOŚCIOWI.
A jednak ja twierdzę, że mistrzostwo w sprawianiu wrażenia, perfekcja w lansowaniu się, choć pewnie większości wydaje się być wystarczająca do spełnienia, na dłuższą metę zawiedzie. Bo "coś w nas" będzie się dopominało odpowiedzi na pytanie: a jacy jesteśmy NAPRAWDĘ?

Michał Dyszyński

Nie tylko bogacze zazdroszczą biedakom ich przetestowania. Ja przyznam się uczciwie, że też nieraz zazdroszczę różnym ludziom właśnie tego, iż byli w stanie wykazać, że się W CZYMŚ SPRAWDZILI. Z szacunkiem patrzę na tych, którzy przetrwali w naprawdę trudnych warunkach - np. w wielkiej samotności i opuszczeniu, albo w więzieniu, albo samodzielnie wyszli z nałogu. Nie oznacza to jednak, że zamierzam się specjalnie pakować w jakieś bardzo trudne warunki, aby potem z nich wychodzić. Nie chcę tego, bo
1. po pierwsze i tak wszystkich możliwych trudności w swoim życiu nie przetestuję
2. jeślibym nie przetrwał jednego z takich testów, to tylko stracę życie, a dalej też... możliwość przetestowania się w inny sposób.
3. w ogóle nie uważam, że muszę być najlepszy/przetestowany we wszystkim. Mam jakieś swoje mocne strony, jakieś zaliczone osobiste testy, ale może i dobrze jest, gdy mam podstawy do szacunku względem innych ludzi, gdy mogę okazać im za to moje niekłamane uznanie. Trochę będę im ich samowiedzy z testu zazdrościł, ale jednak tylko trochę. Moja zazdrość nie będzie się zbliżała do zawiści, niechętnych uczuć do owych ludzi, lecz odwrotnie - zbliży się do wdzięczności i uznania, że oto ktoś coś na własnej skórze przetestował, przemęczył się.

Michał Dyszyński

Ciekawe wyniki przyniosła ankieta: [link widoczny dla zalogowanych]
Okazuje się, że: