ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Stawiam tezę, jak w tytule: człowiek, który wierzy w Boga, czyni do swoim umysłem, a więc z konieczności stwarza w tym umyśle taki obraz Boga, na jaki mu pozwala ten umysł - "stwarza Boga" (w tym umyśle) na swój obraz i podobieńśtwo.
Następuje zatem coś w rodzaju odwrócenia aktu stworzenia człowieka, tak jak ten akt opisuje Księga Rodzaju, w której napisano, iż człowiek jest stwarzany "na obraz i podobieńśtwo Boga". Można by rzecz, że niejako w człowieku Bóg "powraca do siebie", bo Jego stworzenie stwarza swojego Stwórcę w sobie.

Przy czym teraz, w zależności od umysłu, obraz Boga będzie często znacząco różny
- umysły postrzegające rzeczywistość jako walkę o władzę, będą też stwarzały w sobie obraz Boga dominującego, władczego, czasem o cechach wręcz tyrana.
- umysły postrzegające rzeczywistość w pokoju i harmonii, ten właśnie ideał pokoju i harmonii przypiszą Bogu - stworzą swojego Boga jako kwintesencję harmonii.
- umysły przepełnione miłością stworzą w sobie obraz Boga miłości.
- umysły przepełnione gniewem, stworzą obraz Boga gniewnego.
- umysły emocjonalne, stroniące od intelektualnych rozważań, też nie będą w stanie inaczej postrzegać ideału osobowości - Boga - inaczej, jak tylko jako istoty przepełnionej emocjami zbliżonymi do ich emocji.
każdy umysł postrzega swojego Boga tak, jak mu na to pozwala jego struktura, jego tożsamość, jego percepcja. Alternatywą jest...
... po prostu brak postrzegania Boga, wyparcie się w ogóle jakiejkolwiek postaci dążenia umysłem w stronę ideału osobowości. To będzie jakaś forma negacji.

Katolikus

Michał Dyszyński

Katolikus

No, ale w chrześcijaństwie wierzy się, że w osobie Jezusa Bóg wkroczył w historię, a także w człowieczeństwo, stając się jednym z nas. Bóg (jeśli temu wierzyć) nieco odsłonił się człowiekowi.

Czy biorąc to pod uwagę, dalej będziesz podtrzymywał swoje zdanie, że człowiek stwarza w swoim umyśle Boga, w taki sposób na jaki mu ten umysł pozwala?

Chyba, że ten temat rozważasz z perspektywy bardzo ogólnej, a nie chrześcijańskiej. Dla wyznawcy innej religii (np. judaizmu) mój argument nie będzie w ogóle przekonywujący. :think:

Ale w sumie chrześcijanina też nie musi przekonywać, bo osobę Jezusa można różnie interpretować. Niektórzy mogą interpretować życie i nauczanie Jezusa, tak że priorytetem w Jego życiu była miłość i przebaczenie, a inni, że przyszedł ostrzec, że będzie sądzić ludzi na zbawionych i wiecznie potępionych i dlatego trzeba się nawrócić, aby człowieka nie spotkał karzący gniew Boga.

Ok. Nie mam argumentów w tym temacie.

Michał Dyszyński

Katolikus

W sumie to "stwarzanie Boga w swoim umyśle" nie stoi w sprzeczności z wiarą, że Bóg na swój sposób objawił się człowiekowi (np. przez Jezusa). Bóg się objawił, ale człowiek i tak musi to objawienie z konieczności zinterpretować własnym umysłem albo zdać się na umysły autorytetów, albo opcja mieszana.

Michał Dyszyński