ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Rozumowanie polega na nawarstwianiu różnych narracji myślowych wokół pierwotnych założeń, kierunków ujęcia spraw. W większości przypadków na start dostępna jest tylko część informacji na temat rozpatrywanego zagadnienia. Kolejne porcje danych, z których można wnioskować o danym zagadnieniu, docierają, w miarę jak rozwija się problematykę, jak umysł głębiej wchodzi w ustalenie relacji przedmiotu sprawy ze światem.

Powiedzmy, że na początku umysł ma jakieś wstępne przekonanie w sprawie - jakąś hipotezę. Czy powinien raczej jej bronić, raczej pozostawać wiernym pierwotnym swoim wyobrażeniom, czy może raczej bardziej rozsądnym mentalnie podejściem jest nastawienie się na to, że konieczne są zmiany w ujmowaniu spraw?...
Krótko mówiąc: co jest cenniejsze wierność pierwotnym pomysłom, czy bardziej rozwój, zmiany, poszukiwawczy charakter myśli?...
Będąc otoczonym przez wiarygodne źródła informacji, szczególnie jeśli wartość informacji z tych źródeł potwierdzałaby się z dużym prawdopodobieństwem, umysł nabierałby maniery zaufania - najpierw pewnie ufałby tym źródłom, a potem pewnie przyzwyczaiłby się do postawy ufności w ogólności. Czy słusznie?...
Po zmianie środowiska, czyli gdy ten umysł trafiłby w otoczenie kłamliwe, mało wiarygodne, umysł doznałby serii porażek w wykorzystaniach dalej tego, co się od tego środowiska dowiedział. Musiałby, w obliczu tej niewiarygodności źródeł zewnętrznych, zacząć bardziej polegać na samym sobie.
I tak to brak dobrych wzorców i źródeł stają się impulsem do rozwoju osobistego.