ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Dlaczego staram się od jakiegoś czasu za wszelką cenę rugować arbitralność ze swoich dyskusji?
- Bo uważam, że - funkcjonalnie patrząc na to, jak presja osobowa ustawia elementy rozumowania - presja personalna redukuje się do chaosu, arbitralności wyzutej z jakiejkolwiek uzasadnialności.
Presja osobowa jest z zasady postawieniem rozstrzygania na płaszczyźnie: nie patrz na te pozostałe aspekty, które teraz postrzegasz, a skupiaj się na moim określeniu, które ci teraz z presją sugeruję. Co de facto oznacza przecież:
- oderwij swoje wnioski od doświadczenia
- nie patrz na to, o czym jest mowa, tylko skup się na mojej fantazji o tym
- nie wiąż aspektów przez siebie postrzeganych z rozumowaniem, tylko proceduj sformułowania ci wciskane.
W skrócie można by opisać zatem taką postawę jako: nie liczy się rzeczywistość, gdy liczą się wyłącznie czyjeś słowa - arbitralne sformułowania.

Argumentowanie presyjne jest zatem z zasady odrywaniem wnioskowania od przesłanek, jest formą brnięcia w imaginacje i blokowaniem zasadności - jest błędne poznawczo z samej swojej natury.

Michał Dyszyński

Presja wywierana na odbiorcą w celu przymuszenia go do przyjęcia stanowiska osoby wywierającej ową presję jest w istocie stawianiem sprawy na zasadzie: nie obchodzi mnie to, co tam sobie myślisz, jakie masz argumenty w sprawie, tylko oczekuję (żądam) zaakceptowania tego, co ogłosiłem.
Takie podejście jest z definicji ODRZUCENIEM ZASADY, ŻE MAJĄ DECYDOWAĆ ARGUMENTY.
Inaczej sprawę formułując, można by zdefiniować takie stanowisko: niezależnie od tego, jakie są w tej sprawie argumenty, żądam przyjęcia głoszonej tezy. Automatycznie takie podejście zawiera też przypadek, w którym za tezą NIC NIE PRZEMAWIA.

Bo samo to, że UZNAJEMY DYSKUSJĘ JAKO SPOSÓB WYŁANIANIA SENSÓW I PRAWD jest opowiedzeniem się za jaką formą RÓWNOŚCI STRON, a przynajmniej UWZGLĘDNIENIA ZDANIA OBU STRON. Presja personalna łamie tę zasadę, negując sens dyskusji jako takiej, czyli jest sprzeczna z tym, że uznano dyskusję jako środek dochodzenia do sensów i prawd.
Co robić, gdy ktoś łamie reguły gry?...
- Zasadniczo są tu dwie opcje:
1. Zaakceptować to i zacząć samemu grać bez reguł, albo przynajmniej silnie naginając reguły.
2. Uznać, iż tu "nie ma nic do roboty", bo taka dyskusja, w której ktoś presję personalną stosuje, nie jest dyskusją wyłaniającą prawdy i sensy, a co za tym idzie, szkoda tracić na nią czas i energię.
Wybiera każdy tak, jak mu jego rozsądek i cele działania zasugerują. :think: