ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Dziedzictwo instynktów stadnych sugeruje naszym emocjom cel dla umysłu - wypromowanie się w stadzie/grupie. Jest to cel ewolucyjnie nadrzędny.
Jest też stosunkowo młody ewolucyjnie cel - ustalać najlepszy z dostępnych opis spraw. Ten cel wyczuwa jako ważny też znaczna grupa ludzi.
Gdy w dyskusji spotykają się różni ludzie, część z nich daje pierwszeństwo celowi promowania się, a druga część już przeprogramowała swoje priorytety i próbuje w tejże dyskusji dochodzić tego drugiego celu - pragną w dyskusji wyklarować dobry opis, a przynajmniej jakiś rodzaj poprawy opisów wcześniejszych.
Te dwie grupy ludzi "średnio" się razem rozumieją. Promujący siebie, czy swoją grupę, czy wreszcie idee swojej grupy jako rozsądne i celowe uznają SPRAWIANIE WRAŻENIA, że owe idee są:
1. korzystne dla kogoś społecznie - dobrze więc jest użyć tego argumentu
2. zapewnią mu korzyści osobiste - dobrze więc jest użyć tego argumentu
3. zabezpieczą przed zagrożeniami - dobrze więc jest użyć tego argumentu
4. słuszne od strony intelektualnej. - dobrze więc jest użyć tego argumentu
I wszystkie te cele dla promujących "są dobre", spełniając swoją rolę prowadzą do celu, którym jest zdobycia stronnika dla idei.

Inaczej wygląda ta czwórka celów z perspektywy osób, które dają pierwszeństwo dla celów stworzenia dobrego, opisu wyjaśnienia sprawy, zaproponowania dobrej koncepcji. Tutaj bowiem wartościowanie owej listy jest znacząco odmienne, wskazywanie na to, że idee są
1. korzystne dla kogoś społecznie - odwołuje się do celu kupczenia uznaniem prawdy
2. zapewnią mu korzyści osobiste - odwołuje się do celu kupczenia uznaniem prawdy
3. zabezpieczą przed zagrożeniami - odwołuje się do celu kupczenia uznaniem prawdy
4. słuszne od strony intelektualnej. - dobrze więc jest użyć tego argumentu

Jak z tego widać, tylko cel 4 ma ocenę wspólną dla obu grup dyskutantów. To, co uznają za wartościowy argument osoby nakierowane na promocję swoich idei, swojej grupy jest wręcz antyargumentem (zdradzeniem się z forma zaklamania) dla grupy stawiającej sobie za cel wypracowywanie w dyskusji lepszej oceny prawdy o sprawie.

Michał Dyszyński

Semele

Nie warto dyskutować.

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Ja przyznam, że od pewnego czasu świadomie próbuję wyrugować pewien bezwiedny cel w myśleniu - cel w moim przekonaniu zakłócający rozumność wnioskowania, cel intelektualnie pasożytniczy. Bo mimowolnie próbujemy do jednego worka wrzucić dwie zasadniczo odrębne, nawet sprzeczne intencje:
- intencja poprawy swoich relacji społecznych, czy choćby po prostu pogadania sobie, zwrócenia na siebie uwagę innych ludzi (intencja instynktowna)
- intencja dochodzenia do jakichś konkluzji intelektualnych, rozumowych.
W jednym worku tym dwom intencjom jest źle. :nie:

Nie twierdzę, że w ogóle którakolwiek z owych intencji jest sama z siebie zła. Twierdzę, że tym intencjom jest ŹLE W JEDNYM WORKU!

Ja przyjmuję zasadę, że gdy dyskutuję o czymś dla mnie ważnym intelektualnie, to SKUPIAM SIĘ NA TYM, ABY USTALIĆ STATUS OPISU SPRAWY, co też oznacza, iż w takiej dyskusji zamierzam ignorować różne intencje natury towarzyskiej, społecznej.
Oznacza to, że na zewnątrz "wystawiam" dość szczególną postać mojej osoby - niepełną, "nieobsługującą" wielu domyślnych celów osoby - tych celów społecznych, związanych z poczuciem akceptacji, bezpieczeństwa w grupie, lubienia, albo odwrotnie - nielubienia, bycia napastliwym. To mnie wtedy po prostu nie interesuje, traktuję ów zestaw intencji jako niepotrzebne, pasożytnicze, zakłócające cel, któremu chcę się poświęcić.

Dlaczego nie chcę mieć w jednej dyskusji razem wymieszanych intencji społecznego promowania się, czy dogadzania sobie i intelektualnych dociekań?
- Bo uważam, że ta druga intencja i zwiazane z nią cele bardzo na takim wymieszaniu cierpią, właściwie to uniemożliwia to osiąganie na polu intelektualnym sukcesów.

Myślenie połączone z intencją towarzysko - społeczną okazuje się być właściwie...
niemyśleniem. (9) Trochę kwasu całe ciasto zakwasza. (List do Galatów 5:9) I podobnie trochę intencji aby być akceptowanym, czy zauważanym społecznie czyni ustalenia w sprawie dyskutowanej niepewnymi, bo nie wiadomo, czy wniosek bardziej wynika z tego, cośmy wyrozumowali z przesłanek, czy może jest nagięciem do życzeń, o charakterze osobistym, prywatnym.
To jeśli już mam ochotę na towarzyskie sukcesy, to zrobię to osobno - pójdę na imprezę, może opowiem dowcip, albo wysłucham czyichś zwierzeń. Ale nie zamierzam z kolei wtedy psuć takiej towarzyskiej okazji jakimiś dociekaniami o charakterze intelektualnym. Po prostu - albo jedno, albo drugie, a nie obie intencje na raz.

Semele

Nie warto dyskutować.

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Semele

W życiu też tak robisz?
Nie reagujesz gdy widzisz przemoc?

Michał Dyszyński

Semele

A jak pracowałeś w wiadomym miejscu to też czekałeś i obserwowaleś żuczki?

Lubileś gdy się biły??

[link widoczny dla zalogowanych]

Michał Dyszyński

Semele

Michał Dyszyński

Semele