ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Zależność od świata jawi się jako słabość. Silnym jest ten, kto nie ulega wpływom zewnętrznym.
Jednak z drugiej strony taki podmiot, który by zupełnie był na wpływy obojętny, stałby się po prostu niezmiennym elementem świata, byłby z definicji niereaktywny, czyli funkcjonowałby na podobieństwo leżącego bardzo twardego i ciężkiego kamienia, który co prawda nie daje sobą powodować, lecz także nie działa, nie reaguje, niczego nie stwarza.

Moc osobowa w znaczeniu sensownym rozpościera się pomiędzy skrajnościami całkowitego braku reakcji, a reakcji zbyt dostosowawczej, nadwrażliwej, uległej. Uległość nie musi być oznaką słabości, czasem wręcz może być oznaką mocy - wtedy gdy jest ona zgodna z celami i planem osoby ulegającej.
Tym, co stwarza moc osobową, jest zatem nie sam fakt ulegania, czy - odwortnie — niezależności, lecz to, jak się owo uleganie wpisuje w cele, które stawia sobie dana osoba.