ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Ten dramatycznie ważny temat zacznę nietypowo, bo bardziej w roztrzepanym, urywanym, lirycznym stylu.

Wzajemność
Czy mogę dzielić twoje myśli?
A czy ty jesteś w stanie dzielić moje myśli?
szukamy siebie
moje myśli moje uczucia - splecione z twoimi
ale tak naprawdę nie wiem, czy to, co moja empatia jest w stanie odczytać, będzie wierne
nie przejmę przecież doświadczeń twojego życia
nie stanę się w pełni tobą
nałożę swoją myślowo - emocjonalną mapę na to, co mi powiesz, albo jakim gestem mnie uraczysz
spróbują coś odnaleźć, co podobnie wygląda, podobnie pachnie, podobnie brzmi
to twoje, co jest jakoś takie, jak moje
ale przecież nigdy do końca moje nie będzie twoim

Niejeden roi sobie, że krzykiem i złością wymusi na drugim człowieku współczucie i zrozumienie
ale w ten sposób jedynie osiąga czysto dostosowawcze zachowania
nawet samej tej złości nie odbierze wiernie, bo to musiałoby spowodować symetryczny odwet
więc o co się tu złościć, po co naciskać, skoro i tak to jest bezcelowe?...

Nie stanę się tobą, a ty nie staniesz się mną
możemy szukać okruchów wspólnych i myśli i uczuć, możemy je ze sobą splatać
ale nie ma sensu poganiać jakichś nibyzrozumień i nibyodczuwań na życzenie, bo tego na życzenie i tak się nie da zrobić
mogę kogoś poznawać PO MOJEMU
mogę odwzorowywać czyjeś uczucia JAK POTRAFIĘ
tego potrafienia nie przyspieszą ani prośby, ani groźby
przymus tylko zakłóci naturalną logikę poznawania siebie
pewne odczucia muszą tu po swojemu dojrzeć
muszą osiąść na szkielecie ze wspomnień i wrażeń
a nie osiądą, jeśli osoba i jej szkielet będą w gniewie potrząsane.

Michał Dyszyński 24 grudnia 2024