ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Czasem trudno jest mi się porozumieć w dyskusji z ludźmi, bo chyba gdzieś w głębi stosuję inne założenia bazowe rozumowania. Moimi założeniami są bowiem ujęcia polegające na uwzględnieniu niejako całości wielologicznej dla rzeczywistości. Przyjmuję zatem jako oczywiste, że
- istnieją wieloświaty
- można opis tych wieloświatów budować w oparciu o odmienne wieloprzestrzenie
- stosować wielologiki, czyli całe zbiory logik alternatywnych wobec aktualnej.

Rzeczywistość wg mnie nie jest jedna, składając się z twardego ograniczenia jakimiś prawami. Bo takie prawa same musiałyby na czymś się oprzeć. Raczej musi być tak, że zarówno logiki, jak i wszechświaty, jak i konkretne aspekty tych wszechświatów zorganizowane przestrzennie, ulegają przekształceniom wyłaniając coraz to nowe STRUKTURY SPÓJNOŚCI.
To co ostatecznie przetrwa, jest tym, co jest spójne - czyli powtarzalne w jakimś tam sensie na tyle skutecznie, iż nie anuluje samo siebie.

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Nadmiarowość, jaką tworzy przestrzeń idei przekracza nadmiarowości innych rodzajów bytowania o eony, nieskończoności, niewyobrażalności. Przestrzeń idei jest tak ekspandująca, tak wielka, iż bez czynnika ograniczającego, bez aktywnej siły o celowym działaniu, rozmywa każdą próbę kontaktu z tą przestrzenią - przywalając nicością chaosu z jednej strony, a nadmiarem fantazji do fantazji do fantazji z drugiej.
Aby trwać, niezbędne jest UTRZYMANIE SIĘ NA ŚCIEŻCE. Ta ścieżka wyznaczona jest przez wolę trwania i poszukiwania w tym trwaniu piękna.