ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Czym jest poprawna wiara religijna? :think:

Czy wiara religijna jest usilnym wmawianiem sobie czegoś, o czym - gdybyśmy szczerze na to spojrzeli - przyznalibyśmy, że nijak nam się to nie układa w sens, albo przynajmniej wygląda na grubo naciągane?...
- Bo nie ukrywam, że czasem PEWNĄ CZĘŚĆ interpretacji pojęcia wiary religijnej w ten właśnie sposób odbieram. Sam oczywiście w ten sposób mojej wiary religijnej nie traktuję. Ale w takim razie czym (nie) jest wiara religijna?...

lucek · Dołączył: 18 Lut 2011 Posty: 9075 Przeczytał: 33 tematy

Michał Dyszyński

lucek · Dołączył: 18 Lut 2011 Posty: 9075 Przeczytał: 33 tematy

Michał Dyszyński

Jeśli wiara nie jest po prostu wmawianiem sobie tez, to czym się różni wiara silna od tej słabej?
Intuicyjnie przecież silna wiara jest tą mocą przekonania wbrew okolicznościom. Np. jeśli kto wierzy mocno w swoje umiejętności pływackie, to np. będzie śmiało wypływał daleko od brzegu. Teraz powstaje pytanie: gdyby ktoś chciał jakoś w sobie "stworzyć wiarę" świetne umiejętności pływackie, to by mu się udało, gdyby tak zaczął nad sobą pracować, wmawiając sobie "umiem świetnie pływać, umiem świetnie pływać, umiem...". Wtedy powstaje pytanie: czy po takiej sesji wmawiania sobie, zdobyłby się na odwagę i wypłynął na środek dużego jeziora, nawet mając doświadczenie, że już po przepłynięciu 50 metrów ledwo trzyma się na powierzchni wody?...

Michał Dyszyński

Mam wrażenie, że aktualnie dominuje w religiach AGITACYJNY MODEL duchowości, czyli właśnie bazujący na wmawianiu sobie przez wiernych. Wmawianiu CZEGO?...
- Tak do końca to chyba nawet nie pojawił się wyrazisty przekaz, który by skonkretyzował wiernemu, jaki powinien być.
Czy wierny ma być szczery względem siebie (swojego sumienia), czy raczej posłuszny autorytetom?
Czy wierny ma być empatyczny, wybaczający, rozumiejący innych, czy raczej skupiający się na dyscyplinie, rygorach?
Czy ma się bać Boga, czy Go kochać?
Czy ma dociekać samodzielnie "prawd wiary", czy - z racji na niebezpieczeństwo błędu, przy samodzielnym myśleniu - separować je od swojego umysłu i jego dociekań, czyli ograniczać się do powtarzania stwierdzeń doktrynalnych za autorytetami "tak jak to powiedziano", nie uruchamiając żadnej postaci spontanicznej reakcji umysłu względem nich?....
Dominuje agitacyjny model, czyli polegający na akcentowaniu swoich sformułowań, które inni "powinni przyjąć", co w praktyce sprowadzi się do opowiedzenia się za jakimś ośrodkiem ludzkiej władzy religijnej.
Nawet w buddyzmie, czyli religii nieteistycznej, aspekt arbitralności i autorytaryzmu jest zaskakująco wysoki. Tam z kolei relacja mistrz - adept jest mocno faworyzująca tego pierwszego, a też niejasna jest kwestia tego stanu oświecenia, jaki jest tu celem. Bo oświecenie każdy poznaje, gdy je osobiście odczuje.

Michał Dyszyński

Dziś utożsamiam swoją wiarę religijna z ROZWOJEM.

W Biblii wiara jest wiązana z obrazem ziarna gorczycy:
(20) On zaś im rzekł: Z powodu małej wiary waszej. Bo zaprawdę, powiadam wam: Jeśli będziecie mieć wiarę jak ziarnko gorczycy, powiecie tej górze: Przesuń się stąd tam!, a przesunie się. I nic niemożliwego nie będzie dla was. (Ewangelia Mateusza 17:20)

(6) Pan rzekł: Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze, a byłaby wam posłuszna. (Ewangelia Łukasza 17:6)
(31) Jest ono jak ziarnko gorczycy; gdy się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. (32) Lecz wsiane wyrasta i staje się większe od jarzyn; wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki powietrzne gnieżdżą się w jego cieniu.
(Ewangelia Marka 4)

(18) Mówił więc: Do czego podobne jest królestwo Boże i z czym mam je porównać? (19) Podobne jest do ziarnka gorczycy, które ktoś wziął i posadził w swoim ogrodzie. Wyrosło i stało się wielkim drzewem, tak że ptaki powietrzne gnieździły się na jego gałęziach. (20) I mówił dalej: Z czym mam porównać królestwo Boże? (21) Podobne jest do zaczynu, który pewna kobieta wzięła i włożyła w trzy miary mąki, aż wszystko się zakwasiło. (Ewangelia Łukasza 13:19)

Wiara/Królestwo Boże wyraźnie jest w Biblii związane z ideą rozwoju - wzrastania, "zakwaszania" nieduchowego świata tą energią duchowości, tą ostrością w smaku - goryczką, znaną z ziarna gorczycy.

Ale jak praktycznie podejść do sprawy, czyli jak inaczej realizować ten rozwój, niż tylko wmawiając sobie, a więc naciskając na siebie, aby podążać w wytyczonym kierunku?...

Rozwój poprawny tym różni się od wmawiania sobie, że jest z natury POSZUKUJACY.
Wmawianie sobie w kółko tego samego, czego się na początku nie rozumiało, a potem też dalej się nie rozumie, nie posuwa wiary do przodu. Wiara mocna, to wiara, która się rozwija, co też oznacza, ze nie polega na jałowej powtarzalności, lecz na BUDOWANIU NOWYCH ODNIESIEŃ.

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Niektóre fragmenty Biblii zdają się sugerować, że wiara polega na wmawianiu sobie czegoś, w co w istocie... nie wierzymy. :shock:

Oksymoron - wiara jest tu właściwie niewiarą.
Oto są dwie instancje:
- wiara jako coś, ku czemu jesteśmy przekonani - wewnętrzna spójność
- wiara DEMONSTRACYJNA, wykazująca, iż nawet coś normalnie uznawanego za niemożliwe w tej wierze się realizuje.
W Biblii są przypadki, gdy właśnie dochodzi do głosu ten rodzaj wiary demonstrującej, sprzeciwiającej się domyślnym rozpoznaniom - gdy np. Piotr za Jezusem zaczyna kroczyć po wodzie, albo gdy kobieta została uzdrowiona z krwotoku, gdy dotknęła się szaty Jezusa, a Jezus ją pochwalił: twoja wiara cię uzdrowiła.

W idei takiej wiary jest zatem sprzeczność - tu niejako ujawnia się wiara w to, co się (normalnie) nie wierzy. Niektórzy wyciągają z tego wniosek, iż to jest najbardziej cenna i poprawna forma wiary - nakazać sobie coś, co normalnie odrzucamy, a potem mieć absolutne przekonanie, że to jest prawdą.
Jednak w tej samej Biblii mamy inny obraz wiary - jako ziarnko gorczycy, które od małego, skoncentrowanego, niemal punktowego stanu rozwija się, niejako ekspanduje w drzewo. Te obrazy wiary konkurują ze sobą. A może uzupełniają się?...