ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Zauważyłem u części ludzi dość szczególną strategię argumentacji, stosowaną w sytuacji, gdy przedstawia się im mocne argumenty rzeczowe w jakiejś sprawie, tak, że tych argumentów nie potrafią oddalić. Wtedy ten typ ludzi SKUPIA SIĘ PERSONALNIE NA PRZECIWNIKACH. Przeciwnik zwykle jest oponentem, ale też może być inny wróg, który po prostu jest i którym "koniecznie trzeba się zająć w dyskusji". A jak się zajmujemy wrogiem, to już nie zajmujemy się tym co okazało się niewygodne - argumentacją rzeczową... :rotfl:

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Dla tych, co uznali (tak jak ja), że inicjowanie w dyskusji wrogich personalnych postaw jest głównie świadectwem niezdolności do kontynuowania w tejże dyskusji argumentacji merytorycznej, atak personalny staje się świadectwem braku dyscypliny myślenia.

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Wielu (większość...) ludzi, jak się z nimi zacznie dyskusję o różnych trudnych zagadnieniach społecznych, silnie grawituje do swoistego mentalnego stuporu w zakresie merytorycznym, w którym co i jak staje się nieważne, a ogromnie ważne staje się "przecież mamy wroga!". Dyskusja o istniejącym wrogu (prawdziwym, czy wyimaginowanym, to nieważne...) dominuje psychikę tych, co z zasady potrafią głównie procedować swoje związki społeczne, zamiast myśleć modelowo.

Myślenie samo w sobie... Myślenie modelowe.
- Ono nie ma nic do wrogów (ani też przyjaciół). Myślenie modelowe ustala najbardziej adekwatny opis świata, nie mając ambicji, czy lęków. Ono po prostu ustala to, jak umysł może postrzegać rzeczywistość w sposób, w którym udaje się najlepiej reagować na sytuacje kryzysowe, budować poprawne strategie działania - bo jest ADEKWATNE DO OBIEKTYWNEJ RZECZYWISTOŚCI, a nie do własnych emocjonalnych potrzeb, opartych o lęki, ambicje, kompleksy...

Michał Dyszyński

Ostatnio, gdy przeczytałem kilka nagłówków wiadomości w mediach, spostrzegłem, że większość z nich jest konstruowana tak, aby wzbudzić emocję. Oczywiście nie jest to jakieś szczególnie odkrywcze spostrzeżenie, ale ciekawe byłoby zastanowienie się, dlaczego tak właśnie autorzy tych artykułów robią?...
- Zapewne dlatego, że nieemocjonalne wiadomości są słabo zapamiętywane, nawet gorzej zauważane.
Jesteśmy uwarunkowani genetycznie na emocje. Dlaczego tak?...
- Bo przez miliony pokoleń naszych przodków to była najlepsza strategia zarządzania decyzjami, świadomością. Tylko czy dalej to obowiązuje?...
A może już czas przestać być niewolnikiem emocji?...