ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Trochę się do tego przyznaję - staram się trzymać swoje emocje na dystans.
Spotykam też ludzi o dokładnie przeciwnym podejściu - oni szukają okoliczności, aby ich emocje się wyraziły, czasem wręcz wybuchły. Można by między tymi postawami widzieć jakąś postać sporu.

Tu chciałbym od razu zastrzec, iż moja postawa dystansu wobec emocji nie powinna być odczytywana jako negowanie tychże emocji, wypieranie się ich, czy traktowanie ich jako rodzaj zła. Specjalnie tu dobrałem w tytule wątku słowo "dystans", a nie sformułowanie typu "nie lubię emocji", czy coś podobnego. Zdaję sobie zatem sprawę, że emocje mam, a do tego CHCĘ JE MIEĆ. Jednak...
pod pewnymi warunkami.

Jaki jest główny powód trzymania przeze mnie emocji na dystans?...
- Po prostu taki, że bardzo wiele z nich jest dla mnie zwyczajnie źródłem cierpienia. W mojej emocjonalnej "księgowości" więcej chyba jest w rejestrze tych emocji przykrych, niż przyjemnych. A ja jakąś tak "dziwnie" nie chcę cierpieć.
Są i inne powody tego dystansu do emocji. Wśród nich wymieniłbym:
- powodują one moje reakcje, na których zwykle tracę
- pod ich wpływem relatywnie częściej niż bez nich robię z siebie durnia, a potem nieraz zdarza mi się to wspomnieć z niesmakiem do siebie
- cenię sobie dość emocjonalnie umiarkowany poziom percepcji, bo to w nim odnajduję te bardziej przyjemne dla mnie odczucia, związane z odbiorem piękna, harmonii, zaciekawienia.
Choć niektóre emocje chciałbym oczywiście doznać, nawet jakoś je zachować. Te wybrane emocje...

Michał Dyszyński

Trzymanie emocji na dystans ma - bardziej ogólnie na sprawę patrząc - też swój cel fundamentalny w kontekście idei poszukiwania obiektywnych postaci rozumienia spraw.
Oto twierdzę, że emocje ze swej natury utrudniają obiektywizm, w skrajnych przypadkach go uniemożliwiając. Z czego to wynika?
- Emocje kłócą się z obiektywizmem spojrzenia dlatego, że są zbyt upraszczające i zero-jedynkowe. Emocje w zdecydowanej swojej większości związane są z postawieniem sprawy albo - albo, czyli typu wróg vs przyjaciel, zwycięstwo vs porażka, kochać vs nienawidzić. Tymczasem obiektywny osąd spraw domaga się spojrzenia chłodnego, stroniącego od skrajności, zdystansowanego.
To, że emocje psują zdolności poznawcze jest faktem stwierdzonym przez behawiorystów. Tak samo z resztą to funkcjonuje dla ludzi, jak i zwierząt. Zestresowane, rozemocjonowane osoby, czy zwierzęta gorzej wypadają w testach wymagających głębszego rozumienia, kalkulacji, szacowania złożoności spraw. Bo emocje są skrajne - typową jest reakcja walcz, bądź uciekaj, a nie usiądź i przemyśl sprawę...