ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Jest w Biblii taki fragment:

Michał Dyszyński

Aktualnie sugestię Jezusa, aby się "zaprzeć samego siebie" traktuję w OGRANICZONYM ZAKRESIE. Owo "siebie" zatem nie oznacza jakiejś całości mnie, nie oznacza wszystkich emocji, pragnień, wartości. Chodzi o tego mnie, który jest na początku - nieuporządkowany, głupi, bezsensownie reagujący, egoistyczny, mający błędne mniemania o sobie i świecie. Ale gdy tego siebie uda mi się przekształcić w nowego siebie, to sugestia Jezusa (przynajmniej w tym poprawionym aspekcie) straci swoją moc!
To co już uporządkowane, co się zmieniło ze złego na dobre, nie powinno być znowu negowane, bo to by oznaczało, iż może należałoby wrócić do starego, a potem to znowu zanegować i znowu, i znowu...
Zakładam, że Biblia nie jest sprzeczna, nie sugeruje rzeczy niemożliwych do spełnienia.

To jest dla mnie ważnym "prawem umysłu" w kontekście interpretowania dowolnych właściwie norm, przesłanek, ale też i słów Biblii, że każde przykazanie, norma, prawo ma swój konkretny zakres obowiązywania, matematycznie rzecz ujmując, każde twierdzenie ma swoją dziedzinę.
Tu dotykamy problem z ortodoksami, którzy tak bardzo boją się boskiej kary z tytułu nieposłuszeństwa, że próbują wszelkie wskazania uznane za pochodzące od Boga doprowadzić do najbardziej wyśrubowanej postaci - aby się nie okazało, że oni "coś kombinują" przy ich rozumieniu, czyli że może próbują się wymigać od owego posłuszeństwa. Więc ortodoksi ukuli sobie przekonanie, że Biblia jest nieomylna. Tylko, że jak się przyjrzymy licznym wypowiedziom np. Jezusa w Biblii, to bywają one nieraz w opozycji do siebie. Cytat z sugestią nienawiści (zawarty w poście wyżej) jest na przykład w opozycji do przykazania miłości, nakazie przebaczania. Bo każdy z tych cytatów obowiązuje w swoim zakresie, w swojej dziedzinie. Jeśli jednak zasugerujemy dla Biblii "nieomylność" to pierwszym skojarzeniem umysłu konfrontującego dwie idee
- nieomylność słów
- wskazanie w stronę jakiejś sugestii
będzie jakaś forma absolutyzowania owej sugestii, aż do nawet wykroczenia poza tej sugestii dziedzinę. Jezus mówił, że jego słowa "nie przeminą", ale nie mówił, iż są one "nieomylne". To jest ważny aspekt interpretacji Biblii.
Ja uważam, że wszelkie sformułowania mówiące o "nieomylności" Biblii są w istocie niefortunne. Być może mądry, doświadczony życiowo, panujący nad swoim rozumieniem w pełni interpretator takich słów, skontruje sobie w umyśle sugestie wręcz antylogicznego traktowania wypowiedzi z Biblii, zablokuje skrajne interpretacje, jednak mało doświadczony człowiek łatwo może wpaść w pułapkę takiego interpretowania sugestii nieomylności, jakby każde sformułowanie Jezusa miało dziedzinę "wszystko". Bo chyba idea nieomylności wyraźnie w tym kierunku dąży. A jeśli pogubimy te dziedziny obowiązywalności sformułowań z Biblii, to wyjdzie z tego interpretacja antylogiczna, bezsensowna, chaotyczna, w ramach której - jeśli się tylko zechce - da się wykazać jako "zgodne z Biblią" praktycznie dowolne stwierdzenie o charakterze moralnym.

Michał Dyszyński

W czym należałoby się "zaprzeć samego siebie", co jest dziedziną tego zaparcia się?

Ja dzisiaj jestem przekonany, że chodzi przede wszystkim o zaparcie się w kontekście postawy pychy.
Czym jest pycha?
- Pragnieniem wywyższenia nad innych, także wywyższenia swojej grupy nad inne grupy.
Takie wywyższenie się z reguły następuje kosztem obiektywizmu myślenia, empatycznego, życzliwego związku z ludźmi, czyli kosztem dobra i prawdy.
Zaprzeć się trzeba też toksycznych przywiązań - także wielu z tych rodzinnych, narodowych, wyznaniowych - budując w sobie jakiś rodzaj niezależności wobec tych, w większości instynktownych, emocji i archetypów. Ale jak już komuś się to zadanie powiedzie, to nie powinien znowu "zapierać się siebie", czyli tego przekształconego od nowa zmieniać na pierwotną formę. "Zaparcie się siebie" jest bardziej na początek niż tak ogólnie. Choć...
tych "początków" często będzie wiele, bo coraz to nowe aspekty objawią się jako toksyczne, warte zmiany, udoskonalenia.