ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Ostatnio co nieco "siedzę" w zagadnieniach komputerów kwantowych. Ale dopiero dzisiaj uświadomiłem sobie dlaczego z tak wieloma ludźmi jest mu trudno się porozumieć, w czym tkwi różnica traktowania zagadnień moja i innych dyskutantów. Spróbuję ją opisać.

Czym jest myślenie?
Myślenie jest działaniem intelektualnym mającym na celu BADANIE KONSEKWENCJI ROZUMOWANIA, w szczególności analizowanie jak od założeń i reguł dochodzimy do tez.
W toku myślenia pojawiają się warianty rozumowania, które należałoby rozpatrzyć osobno, patrząc jak składają się na ostateczny wynik. Rozstrzygnięcie końcowe będzie dobrze skalkulowane wtedy, gdy uwzględni wszystkie istotne warianty, gdy przedstawi się BILANS ich skutków.
Moje myślenie od dawna zmierza w kierunku właśnie wielowariantowości. Z grubsza działa to następująco:
1 staram się na początek uzyskać MAKSYMALNIE OGÓLNY OBRAZ zagadnienia, sformułować ogólne ZAŁOŻENIA OPISU, którym się posłużę, a także reguły jakie obowiązywałyby w danej sytuacji.
2. Analizując same założenia próbuję skonstruować sobie listę możliwych wariantów przewidywań rozwoju sytuacji.
3. Każdy z wariantów rozpatruję, starając się jakoś też oszacować jego udział w całościowym obrazie mojej kalkulacji.
4. Ostatecznie dokonuję bilansu tych różnych wariantów, uznając być może część z nich za nieistotne, bądź nawet błędne, a inne za dające istotny wkład w rozstrzygnięcie.

Wielowariantowe kalkulowanie wariantów można realizować na dwa sposoby.
1. Sposób klasyczny jest typu krok za krokiem - najpierw pierwszy wariant, potem drugi, potem trzeci...
2. sposób "kwantowy" polega na tym, że analizuje się wszystkie warianty w tym samym przebiegu (tak obliczają komputery kwantowe).

Tu oczywiście jest wielki problem z tym drugim sposobem. Bo powstaje pytanie: jak mysleć jednocześnie o wielu rzeczach na raz?
Dlatego uważam, że w czystej postaci człowiek nie jest w stanie mysleć jak komputer kwantowy. Ale można próbować realizować wariant mieszany.
Myślenie kwantowo - klasyczne polegałoby na jakimś zapisywaniu głównych rozgałęzień rozumowania, aby jednocześnie dokonywać kalkulacji dla różnych jego wariantów. W wielu przypadkach się to udaje - czasem lepiej, a czasem gorzej.

Wracając do moich różnych problemów w dyskusjach i komunikacji z ludźmi, to chyba mogę je zdiagnozować tak, ze często jest tak, iż ja myślę O OGÓLNYM OBRAZIE sytuacji, o wysokopoziomowych regułach, podczas gdy mój oponent, czy rozmówca skupia się na jednego opcji, swoim wariancie, który traktuje jako jedną jedyną możliwość opcję (wybraną z resztą arbitralnym chciejstwem), a nie chce w ogóle spoglądać na szerszy kontekst spraw.