ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Typowa religia instytucjonalna, społeczna wciska człowieka w związek z grupą. Z religii jawnie propagujących indywidualizm chyba mógłbym wskazać (częściowo) buddyzm. Hinduizm, islam (może poza odłamem sufickim), znane mi odłamy chrześcijaństwa "stawiają" na zbiorowe przeżywanie religijności. Czy słusznie?...
- Ja dziś twierdzę, że (przynajmniej w odniesieniu do chrześcijaństwa) NIESŁUSZNIE!
Od jakiego czasu widzę bardzo wyraźnie w Biblii wołanie o to, aby człowiek raczej z dystansem i krytycznie traktował aspekt grupowy, a za to, aby rozwijał swoja głęboko osobistą, indywidualistyczną duchowość!
Zdecydowana większość nauk Jezusa jest z ducha indywidualistyczna, preferująca aspekt osobisty, a nie grupowy, stadny. W skrócie argumenty za tą tezą:
1. Praktycznie wszystkie przypowieści, w których Jezus przedstawia swoją naukę DOTYCZĄ INDYWIDUALNYCH ASPEKTÓW ZBAWIENIA
2. Jezus najbardziej krytycznie, potępiająco odnosi się do tych grup społecznych - faryzeuszy, kapłanów - które uosabiają władzę autorytetów religijnych nad ludźmi
3. Szczególnie silnie rolę indywidualnego rozwoju podkreśla przypowieść o talentach
4. Jezus wzywa wręcz do nowego narodzenia się - z ducha. Nie wzywa do rozpłynięcia się w zbiorowości.
5. Jezus w przypowieściach i alegoriach wzywa do wzrastania duchowego - w przypowieściach o siewcy, o krzewie winnym, o ziarnku gorczycy
6. Jezus (który też wzywa do naśladowania go) wielokrotnie daje wyraz sprzeciwu wobec narzucania na ludzi ciężarów pod postacią obyczajów, rytuałów, dziwnych wymogów, postępuje niekonformistycznie - czy to jadając z celnikami, czy nie potępiając cudzołożnych kobiet, czy nie stosując rytualnego obmywania i powstrzymywania się od niepotrzebnych zakazów na czas szabatu. Jezus wyraźnie stawia zdrowy rozsądek człowieka nad obyczajowością, której ograniczenia nie są sensownie uzasadnione.
7. Najważniejszym przykazaniem ewangelicznym jest przykazanie miłości, a ono odnosi się do najbardziej intymnej, indywidualnej sfery osobowości.
8. Jezus podkreśla potrzebę wiary, która jest przecież INDYWIDUALNĄ ODPOWIEDZIĄ świadomości w kwestii przyjęcia idei, przekonania.
9. Jezus podkreśla niezbywalną rolę modlitwy - czyli rozmowy bezpośredniej z Bogiem. Przy czym gani te formy praktyk religijnych, które są na pokaz - dla ludzi, na zewnątrz. Jezus podkreśla tym OSOBISTY CHARAKTER więzi z Bogiem i człowieka z jego sumieniem.
10. Jezus podkreśla niezbywalną rolę przebaczenia, które znowu jest OSOBISTĄ odpowiedzią na to, co zdarza się nam w życiu.
11. Cała Biblia jest opowieścią o WIELKICH LUDZIACH - INDYWIDUALNOŚCIACH: prorokach, apostołach, ludziach świętych (i oczywiście tych nieświętych), a także ukazuje największy wzorzec indywidualności i osobowości - samego Jezusa, którego mamy naśladować. Biblia ukazuje nam wzorce do naśladowania - szczerych, uczciwych, wybitnych, odważnych ludzi.
12. Jezus podkreśla, że szczera prośba, powiązana z wiarą w sensie duchowym popłaca - wynagradza tych, którzy wykazują się INDYWIDUALNĄ ODWAGĄ DO OSOBISTEGO KONTAKTU Z BOGIEM - np. osoby proszące Go o uzdrowienie dla siebie, czy swoich bliskich.
13. Nie sposób jest wskazać w Biblii wsparcia Jezusa dla postawy wyznawcy biernego, który sam boi się coś czynić, bo czeka na głos autorytetów, co by miało być postawą posłuszeństwa.
14. Jezus wielokrotnie podkreśla, że jego uczniowie będą musieli IŚĆ WBREW GŁOSOWI OGÓŁU - świata, a więc ich indywidualność będzie w starciu ze zbiorowością, z innymi ludźmi. Podkreślona jest rola czujności, odwagi, występowania przeciw złu świata. Taką postawę może okazać tylko człowiek silny, świadomy, pewny swojego sumienia, swoich rozpoznań.