ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Asceza jest praktykowana w wielu religiach, a także u ludzi o światopoglądzie nieteistycznym. W tym ostatnim przypadku przyjmuje ona najczęściej postać ćwiczenia samokontroli, testowanie swojej zdolności do przetrwania w warunkach znaczących ograniczeń, poważniejszego życiowego dyskomfortu.

Michał Dyszyński

Dla części ludzi asceza staje się swego rodzaju sportem, wykazywaniem sobie samemu i światu jakiejś postaci niezależności od wrodzonych potrzeb. Jak to ze sportami bywa, do pewnego stopnia są one rozwijające, kształtujące charakter, ale po doprowadzeniu do przesady mogą być niszczące.

Asceza czasem chyba jest czymś w rodzaju zastępczej autoagresji, może świadczyć o zaburzeniach typu depresyjnego. Ale nie twierdzę oczywiście, że każdy przypadek ascezy jest z jakimikolwiek zaburzeniami psychicznymi związany.

Traktując ascezę pozytywnie, biorąc za dobrą monetę jej zdolność kształtowania charakteru, jednocześnie się zastanawiam, gdzie jest to przekroczenie granicy, za którą traci się sens. I myślę, że to jest na pewno wtedy, gdy skutkiem ascezy jest zaniechanie uczynienia czegoś ewidentnie dobrego dla innych.