ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Jakby opisać osobowość, którą gotów byłbym uznać szczerze za osobowość wybitną, elitarną od strony duchowej?
Oto cechy owej duchowości:
1. Skromność powiązana z uczciwością - czyli niewywyższanie się, ale jednocześnie trwanie z godnością przy swoich uzasadnionym zdaniu, nieuleganie naciskom ze strony zarówno pochlebców, jak i tych, co próbują daną osobę przekupić, czy nawet zastraszyć.
2. Powstrzymywanie się zarówno z ostentacyjną krytyką ludzi, jak i też nadmiernymi pochwałami. Bo te "chwyty" świadczą często o pragnieniu manipulowania, robienia wrażenia na otoczeniu. A tymczasem "osobowość z wyższej półki" nie potrzebuje aspirować do zdobywania nadmiarowego (wykraczającego ponad naturalne, uczciwie stawianie sprawy) wpływu na innych ludzi.
3. Z taką osobą da się naturalnie, szczerze pogadać - bez udawania, bez konieczności owijania w bawełnę trudnych dla większości od strony emocjonalnej, czy ambicjonalnej zagadnień. Ta naturalność i brak udawania, a już szczególnie ambicjonalnego unoszenia z tytułu urażonej dumy, czy poczucia bycia skrytykowanym, jest bardzo znamienną cechą osobowości pogodzonej wewnętrznie, duchowo uporządkowanej.
4. Zrozumienie - dla ludzi, świata, postaw. Także tego rodzaju ludzie zwykle posiadają wiedzę i samokrytycyzm na znacznie wyższym poziomie niż średnia w otoczeniu.
5. Wspaniałomyślność, brak małostkowości, szczodrość, chęć niesienia pomocy potrzebującym.