ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Żyjemy w świecie społecznego zsieciowania. To takie oczywiste...
Mało kto zadaje sobie pytania: na ile jest to korzystne dla naszego rozwoju?
- Bo może warto byłoby pójść bardziej w samotność?...
Ale może nie. W każdym razie chyba faktem jest, że nasze myśli mocno wzorują się na cudzych myślach, że dziedziczymy po innych koncepcje, pomysły, nawet w części pragnienia i uczucia, także błędy.
Warto czasem sobie zrobić taki rachunek, co z tego, co aktualnie wyznaję, uważam za ważne, jest rzeczywiście moje, a co przyjąłem bezrefleksyjnie.
Czy możliwe byłoby funkcjonowanie w całkowitej samotności, alienacji, na podobieństwo pustelnika?
- Niektórzy pustelnikami są. Co ma pewnie i dobre, i złe strony. :think:

Michał Dyszyński

Mam taką hipotezę religijną, która dałaby się sformułować następująco:
Bóg "dał" ludziom koncepcje, odczucia, tendencje w postaci dualnej, skonfliktowanej, zaś zadaniem każdego człowieka jest poznać ten dualizm, a następnie go PRZETRANSFORMOWAĆ do postaci dla siebie zrozumiałej, możliwej do zaakceptowania nie tylko umysłem, ale całym sobą, łącznie z uczuciami.
Słowo "dał" wziąłem w cudzysłów, bo nie traktuję tego "dania" jako bezpośrednio od Boga pochodzących treści, lecz raczej Bóg dał człowiekowi życie, które ma takie a nie inne zasady, zaś w ramach tego życia, będzie nam dane zapoznać się z nimi. Będzie w tym i przypadek, i rola innych osób, i własny wybór. Wszystko razem tworzyć będzie pewną układankę, co do której nie powinniśmy z góry zakładać, że ma ona "eleganckie" rozwiązanie. Czasem owo rozwiązanie będzie zdecydowanie "nieporządne", dlatego ci, co chcą ciągle swoje życie upraszczać, którzy liczą na to, że rozwiązanie przyjdzie w akceptowalnej dla nich (dzisiaj) postaci, mogą się srodze zawieść.

Michał Dyszyński

Przestrzeń
Pojęcie przestrzeni przede wszystkim zawiera ideę bliżej vs dalej. Coś jest bliżej - jest dostępne szybko, a coś inne dalej - dotarcie tam stanowi problem.
Więc przestrzeń budowana jest przez czas - czas dotarcia/realizacji zadania. Tam gdzie czas ulega destrukcji, zanika przestrzeń.
Z kolei czas - czym jest?
- Jest uporządkowaniem doznań, wrzucaniem ich sekwencyjnie do pamięci. Buduje wyraźne odróżnienie tego co wcześniejsze - już znane - vs tego co ma przyjść.
Destrukcja czasu jest możliwa, jeśliby powstał prorok absolutny - takie, który zna przyszłość bez wątpliwości. W tym proroku zdarzenia skurczyłyby się do jednego punktu.
Budować czas, oznacza zatem budować MOŻLIWOŚĆ NIEWIADOMEGO, dać szansę temu, że rzeczy zaczną rosnąć od znanych, ku nie znanym, nie zrealizowanym, nieokreślonym w pełni.
Dlatego kluczową funkcją istnienia i świata jest PAMIĘĆ.
Pamięć nie zawiera rzeczy samych w sobie, a jedynie ich obrazową instancję. Ale to wystarczy do konstrukcji czasu.