ŚFiNiA

Michał Dyszyński

W fizyce kwantowej przyjmuje się, że zrealizowany scenariusz świata, nawet jeśli nie wykorzystuje bezpośrednio jakiego elementu rzeczywistości, w istocie jest od niego zależny - np. cząstka elementarna, która przechodzi przez jedną szczelinę, będzie miała inne rozkłada prawdopodobieństwa dalszych zachowań, gdy obok jest druga otwarta szczelina, niż gdy tej drugiej (przecież niewykorzystywanej do przejścia przez przegrodę) szczeliny nie ma.
Ja mam swoją hipotezę na temat szczęścia, która wykorzystuje dość podobny motyw rozumowania. Uważam, że do osiągnięcia stanu szczęścia ważne jest nie tylko to, co konkretnie robimy, ale także to całe tło kontekstowe, to, z czego zrezygnowaliśmy, albo co w inny sposób było (niezrealizowaną) opcją. To z resztą nie jest jakieś "wielkie odkrycie", jeśli np. zastanowimy się nad sytuacją, gdy dostajemy w jakiejś loterii wygraną - np. tysiąc złotych. Stan satysfakcji (związany z ideą szczęścia) będzie zależał bowiem nie tylko od samej kwoty wygranej, ale np. od tego, że
a) wiemy, że taka wygrana jest czymś wyjątkowym, rzadkim
b) zdarza się bardzo często, a do tego większość wygranych, jakie mają inni ludzie jest znacznie większa - np. standardowo wygrywa się 10 tys. zł.

Stan naszego szczęścia zależy zatem nie tylko od tego, co się dzieje, ale od świadomości tego, co się MOGŁOBY zdarzyć, czy co się STANDARDOWO ZDARZA, a nawet od tego CO NAM GROZI, gdyby okoliczności losowe złożyły się inaczej. Cały ten kontekst, w znacznym stopniu niezależny od samego zdarzenia, będzie powodował, że to samo może być dla nas drogą ku szczęściu i satysfakcji, albo ku poczuciu, że jesteśmy poszkodowani, że jest ogólnie źle, czyli mamy na pewno brak szczęścia.

Jako chrześcijanin wierzę, że po to też jest nasze życie - jest WYPRÓBOWANIEM WIELU ZŁYCH KONTEKSTÓW, jakie mogą być naszym udziałem, aby w ich świetle oceniać dary, jakie niesie nam rzeczywistość. To samo może być bowiem zarówno źródłem satysfakcji, jak i dyssatysfakcji, a więc dobrze byłoby tak ukształtować swoją świadomość, aby nasza mentalna konstrukcja odbierała swoją egzystencję jako właśnie dającą satysfakcję.

Michał Dyszyński

Człowiek szczęśliwy, spełniony, to wg mnie będzie taki człowiek, który jest w stanie odbierać praktycznie wszystko to, co do niego dociera, jak DAR I ŹRÓDŁO SATYSFAKCJI. I chodzi o to, aby to nie było udawane, wmawiane sobie na siłę odczucie, lecz aby było ono w znacznym stopniu spontanicznie odebrane, bo świadomość - porównując aktualny stan zdarzeń do tego, co jest zbiorem negatywnych alternatyw - postrzega to aktualne za dobrą opcję.

Katolikus

Michał Dyszyński

Katolikus

Michał Dyszyński