ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Gdyby ktoś uniezależnił się całkowicie od wszystkich czyli gdyby nie potrzebował od nikogo wsparcia w żaden sposób:
- jedzenie dałoby się wyczarować sobie samodzielnie, albo zanikła by potrzeba pożywiania się
- posiadłby umiejętność dowolnego chronienia się przed chłodem, czy innym nieprzyjaznymi warunkami środowiska
- nie musiałby się przed niczym bronić, bo albo sam byłby niezwyciężony, albo zagrożeń żadnych by nie było
- stałby się niezależny emocjonalnie - od nikogo nie potrzebowałbym miłości, akceptacji, dowartościowania
- nie potrzebowałby żadnych źródeł interesujących informacji, bo samodzielnie potrafiłby swój umysł zająć czymś, na co nikt inny nie miałby wpływu
właściwie to stałby się "bogiem" - przynajmniej w tym znaczeniu słowa "bóg", o jakim się myśli, gdy stawia się problem mocy czynienia czegoś zgodnie ze swoją wolą i niezależności od ograniczeń zewnętrznych.

Taki stan może niektórym wydawać się wspaniały, bo w nim nikt nam by już nie był w stanie ani zagrozić, ani niczym szantażować, ani wymuszać czegokolwiek. Jednak wraz z pełna niezależnością od kogokolwiek, automatycznie też
- stracilibyśmy szansę na bycie obdarowanym czymś, co mogłoby być dla nas cenne
- w ogóle zaniknąłby wszelki powód do aktywności - ta bowiem wyzwalana jest POTRZEBĄ, zaś wszelkie potrzeby by w tym przypadku zanikły.
- w nasze emocje wkradłaby się jedna wielka obojętność i nijakość. Wszelkie dążenie straciłoby swoją barwę i wartość.
Komu chciałoby się wtedy jeszcze żyć?...
Po co żyć, jeśli wszystko albo jest bez wysiłku dostępne, albo nie widać innego powodu, aby cokolwiek zdobywać?...

Michał Dyszyński