ŚFiNiA

Semele

Jak ktoś nienawidzi to lepiej niech pisze, że nienawidzi.

Słowa w mniemaniu wielu nic nie znaczą.

Apologety na przykład. Wiadomy jest.. którego.

Słowa pozwalają upuscić trochę powietrza.

Z drugiej strony strasznie potrafią ranić. Apologecie o to chodzi...

Słowa słowa słowa..

Semele

Apologecie chodzi o to aby zranić.

Semele

W imię religii?? Rani...

Katolikus

Jakim cudem na blogu Michała zakładasz sobie temat? :shock:

Hill

Katolikus

Semele

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Semele

Hill

Semele

A to dobrze, że nie jest nastawiony na nawracanie ateistów.

Dlatego ciagle pisze o nich, że są kupą białka czy błota?

Jeśli o mnie chodzi nie jestem nastawiona antyreligijnie.
Religią jestem zaciekawiona i staram się znaleźć informacje na jej temat. Interesuje mnie szczególnie psychologia religii.
Żyjemy obecnie w spoleczeństwach, przynajmniej w Europie gdzie każdy może wyznawać dowolną religię i mieć swoją duchowość.
Są oczywiscie pewne wymogi prawne.

Procedurę rejestracji kościoła/związku wyznaniowego rozpoczyna wniosek składany do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. Prawo do złożenia takiego wniosku ma co najmniej 100 obywateli RP posiadających pełną zdolność do czynności prawnych. Nie zapowiada się by w 2018 r. procedura rejestracji związku wyznaniowego miała się zmienić.
Związek wyznaniowy/kościół to wspólnota religijna, zakładana w celu wyznawania i szerzenia wiary religijnej, posiadająca własny ustrój, doktrynę i obrzędy kultowe. Generalnie zarejestrowanie związku wyznaniowego nie jest obowiązkiem – ze względu na wolność wyznania każdy może utworzyć związek wyznaniowy, w ramach którego w nieskrępowany sposób będzie wyznawał to w co wierzy.

Rejestracja związku wyznaniowego to sposób na to by związek wyznaniowy otrzymał osobowość prawną i mógł podejmować czynności prawne. Niezarejestrowany związek wyznaniowy nie może podejmować czynności prawnych, jednak wszelkie inne działania, o ile prawo ich nie zakazuje, są dozwolone.

Reszta w akcie prawnym dotyczącym wolności wyznania i sumienia.

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Jeszcze to samo co napisałem w poprzednim poście, ale od strony efektów.

Efektem dobrej apologetyki jest powstanie u odbiorcy, który by uznał teizm przekonania w stylu: teraz już w pełnej zgodności z moja uczciwością, sumieniem, rozumieniem mogę przyznać, że teizm jest tym światopoglądem, z którym jestem zgodny na wszystkich istotnych poziomach mojej świadomości.

Efektem zaś złej apologetyki jest powstanie u odbiorcy przekonania w stylu: ja i tak niczego nie jestem w stanie zasadnie i sensownie zrozumieć, nie umiem spójnie pogodzić rozumienia rzeczywistości z moim sumieniem i odczuciami, zatem powinienem się w całości skupić na wspieraniu jakiegoś tam przekazu od strony autorytetów - przekazu, którego tak całościowo nie kumam, ale w jakichś wyrywkowych aspektach diagnozuję w kontekście różnych pojęć i intuicji, więc coś mogę tu "rzeźbić" w kwestii wyrażania na zewnątrz poparcia dla tego przekazu od autorytetów, dzięki czemu mogę się zasługiwać, jako osoba względem owych autorytetów lojalna.

Albo w skrócie:
Dobra apologetyka stwarzać ma osoby z uporządkowaną świadomością, które wyznają Boga w pełni osobistej szczerości.
Zła apologetyka przysparza stronników do walki o sprawę na poziomie, kto kogo sprytniej i silniej zmanipuluje do przyznawania się do idei, których wewnętrznie właściwie nie ogarnia.

Semele

Tutaj kiedyś wuj zaimplememtował coś takiego:
Apologia teizmu kontra apologia ateizmu. Lub chciał czegoś takiego.

Nie wydaje się Tobie Michale, że pora już zrzucić te krótkie spodenki i zmienić ton dyskusji miedzy teistami a ateistami.

Jak można w ogóle uprawiać coś takiego jak apologia ateizmu...

Apologia religijna jest zrozumiała a jej tradycja świadczy o tym, że zawsze byli ludzie sceptyczni a teizm nawet chrzescijanski to wielko tygiel.

Za wiki
Apologia (gr. ἀπολογία = „obrona”, „mowa obrończa”) – gatunek literacki będący tekstem mówionym lub pisanym, poświęconym obronie jakiejś osoby, idei, sprawy lub dzieła, zawierającym jawną lub ukrytą ich pochwałę oraz odparcie zarzutów przeciwników. Apologia była gatunkiem częstym zwłaszcza w antycznej literaturze chrześcijańskiej. Znane są jednak również apologie żydowskie (np. Józef Flawiusz – Przeciw Apionowi). Apologia wywodzi się ze sztuki oratorskiej.

Michał Dyszyński

Semele

A nie jesteś czasem modem?